صحیفه سجادیه

ترجمه :
13. خدايا اى آخرين مقصد آرزوها و اى كسى كه درگاه او جاى دست يافتن به خواسته ‏ها است و اى كسى كه نعمت هايش را به بها نمى ‏دهد[ و به بهانه مى ‏دهد،] و اى كسى كه عطاهايش را به كدورت منت نمى ‏آلايد. و اى كسى كه به او بى ‏نياز توان شد، و از او بى‏ نياز نتوان گشت، و اى كسى كه روى به او توان آورد، و از او روى بر نتوان تافت، و اى كسى كه مسئلت ها گنجهايش را فانى نمى‏ سازد، و اى كسى كه توسل به وسيله ‏ها حكمتش را تغيير نمى‏ دهد، و اى كسى كه رشته احتياج محتاجان از او بريده نمى ‏شود، و اى كسى كه دعاى خوانندگان او را خسته نمى‏ سازد، تو خود را به بى ‏نيازى از آفريدگانت ستوده ‏اى، و تو به بى ‏نيازى از ايشان شايسته ‏اى و ايشان را به فقر نسبت داده ‏اى، و ايشان سزاوار احتياج به تواند. از اين رو هر كه جبران احتياج خود را از جانب تو طلب كند و برگرداندن فقر را از خود بوسيله تو بخواهد، پس حقا كه او حاجتش را در جايگاه خود طلبيده، و در پى مطلب خود از راهش بر آمده. و هر كه حاجت خود را به يكى از آفريدگان تو متوجه سازد يا او را بجاى تو وسيله بر آمدن آن حاجت قرار دهد، پس حقا كه خود را در معرض نوميدى گذاشته. و از جانب تو سزاوار حرمان از احسان شده است.

خدايا مرا بسوى تو حاجتى است كه براى رسيدن به آن طاقتم طاق شده، و رشته چاره جوئى ‏هايم در برابر آن گسسته، و نفس من بردن آن را پيش كسى كه حاجتش رانزد تو مى ‏آورد، و در مطالب خود از تو بى ‏نياز نيست، در نظرم بياراست، و اين لغزشى از لغزش هاى خطاكاران، و درافتادنى از درافتادن هاى گناهكاران است. پس به سبب يادآورى تو از غفلت خود متنبه شدم و به توفيق تو از لغزش خود، بپاخاستم، و به سبب آنكه تو خود مرا استوار ساختى از در افتادن برگشتم. و بازپس رفتم، و گفتم: منزه است پروردگار من، چگونه محتاجى از محتاجى مسئلت مى ‏كند؟ و كجا فقيرى دست تضرع بسوى فقير ديگر مى ‏گشايد؟ آنگاه از روى رغبت اى خداى من، آهنگ تو كردم. و اميدم را از روى اعتماد به تو بسوى تو آوردم، و دانستم كه مسئلت هاى بسيار من، در جنب توانگرى تو كم است. و خواهش هاى عظيم من در برابر وسعت رحمت تو كوچك است. و دائره كرم تو از مسئلت احدى تنگ نمى ‏گردد. و دست تو در بخشش ها از هر دستى بالاتر است .pan style="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و مرا به كرم خويش بر مركب تفضل برآور و به عدل خود بر توسن استحقاق منشان زيرا كه من نخستين آرزومندى نيستم كه روى نياز به تو آورده، و در صورتى كه سزاوار منع بوده، به او عطا كرده‏اى. و اولين سائلى نيستم كه از تومسئلت كرده، و با آنكه مستحق حرمان بوده. بر او تفضل فرموده ‏اى .
خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست، و دعاى مرا پذيرنده، و به ندايم التفات كننده و به زاريم رحم آورنده، و صوتم را شنونده باش. و رشته اميد مرا از خود مگسل. و پيوند توسلم را از خويش قطع منماى، و در اين حالت و حاجات ديگرم به غير خود حواله مكن، و بوسيله آسان ساختن مشكلم به حسن تقدير خود در باره‏ام در همه امورم، به برآمدن مطلب و روا شدن حاجت و رسيدن به مسئلتم پيش از آنكه از اينجا بروم ياريم فرماى، و بر محمد و آلش رحمتى پايدار و روزافزون فرست كه روزگارش را انقطاعى و مدتش را پايانى نباشد. و آن را براى من پشتيبانى و براى برآمدن مطلبم وسيله ‏اى قرار ده. زيرا كه توئى صاحب رحمت پهناور و كرم سرشار. ((سپس حاجت هاى خود را عرضه مى ‏دارى و آنگاه سجده مى ‏گزارى و در حال سجود مى ‏گوئى:)) فضل تو آسوده خاطرم ساخته، و احسانت بسوى تو رهبريم كرده. از اين رو ترا به حق خودت و به محمد و آلش «صلواتك عليهم» مى‏خوانم كه مرا نوميد برنگردانى.