کسی که یک نگاه و یک خدا دارد، همه موجودات عالم خودشان را در خدمت او قرار می‌دهند.

اگر یوسف(علیه السلام) در چاه می‌افتد، اگر در زندان می‌افتد و آرامشش هم نمی‌ریزد، به‌خاطر این است که می‌داند خدایی که در درون چاه خداست، در زندان هم هست، در کاخ و قصر عزیز مصر هم هست!

این نگاه_توحیدی_محض است.

کسی که به عالم از این منظر نگاه می‌کند و همه قدرت‌ها و سیطره‌ها را به دست او و به اراده_او می‌بیند، شرح_صدری که این شخص پیدا می‌کند و تحملی که نسبت به مشکلات پیدا می‌کند، غیر از کسی است که ارباب متفرق دارد.