یاران امام مجتبی علیه السلام مشاهده کردند که آن حضرت به شاعری که انسان خوبی نبود هدیه ای عطا کرد. یکی از یاران لب به اعتراض گشود که چرا به شاعر فاسدی که خدا را معصیت میکند و به بندگان خدا تهمت روا میداد، کمک میکنی؟
قال علیه السلام:
ان خیر ما بذلت من مالک ما وقیت به عرضک، و ان من ابتغاء الخیر اتقاء الشر [انساب الأضراف ج 3، ص 23، حدیث 31].
امام حسن علیه السلام فرمود:
(بهترین بخشش از مال تو آن است که آبروی تو را حفظ کند، زیرا یکی از راه های جذب خوبی ها پرهیز کردن از بدی است.)

مسند الامام المجتبی علیه ‏السلام، ص 134، ح 18