وقف در لغت به معني ايستادن و ساكن و حبس كردن است و در اصطلاح فقه، يعني حبس مايملك و جلوگيري از انتقال آن به ديگري، چه از راه فروش و چه از راه بخشش و در مقابل منافع و سود حاصل از آن را در راه خداوند قرار دادن است كه در واقع همان راه خدمت به مردم و گره‌گشايي مشكلات و سر و سامان دادن به وضعيت عادي و فرهنگي آنان مي‌باشد.
شيخ طوسي در كتاب المبسوط وقف را چنين تعريف كرده است:
((فالوقف تحبيس الاصل و تسبيل المنفعه))
((وقف نگهداشتن اصل ملك و جاري ساختن منفعت است))

صفحات: 1· 2