بالاخره، روزی ما را از این تعلقات و آنچه که بدان دل بسته‌ایم جدا می‌کنند و می‌برند و به تعبیر شاعر:
« عمری است پرده بستیم بر دیده خدا        بین عمر دگر بیاید این پرده‌ها دریدن »

ما هر روز پرده‌ای روی پرده‌های غفلت قبلی می‌آوریم و مرتب وابستگی جدیدی به وابستگی‌های قبلی‌مان اضافه می‌کنیم. مال ومقام و چیزهای دیگر، هر کدام زنجیری است که به روح مان می بندیم، آن وقت هنگامی که ملک الموت می‌آید و می‌خواهد چیزهایی را که ما ٦٠ یا ٧٠سال بر گردن بسته‌ایم در یک لحظه قطع کند، برایمان دشوار است. اجمالا بهتر است نبندیم تا نخواهیم باز کنیم، یا آن طور وابسته نباشیم که دل کندن مشکل باشد.
از فرمایشات آیت الله پهلوانی ( سعادت پرور ) تهرانی