امر به معروف فقط این نیست که ما، براي اسقاط تکلیف، دو کلمه بگوییم. آن هم در مقابل منکراتی که معلوم نیست از مهمترین منکرات باشند. وقتی یک جامعه را موظّف میکنند که آحادش باید دیگران را به معروف امر و از منکر نهی کنند، این به چه معناست؟ چه وقت ممکن است آحاد یک ملت آمر به معروف و ناهی از منکر باشند؟ وقتی که همه، به معناي واقعی در متن مسائل کشور حضور داشته باشند؛ همه کار داشته باشند به کارهاي جامعه؛ همه اهتمام داشته باشند؛ همه آگاه باشند؛ همه معروف شناس و منکرشناس باشند. این، به معناي یک نظارت عمومی است؛ یک حضور عمومی است؛ یک همکاري عمومی است؛ یک معرفت بالا در همه است.

1371/05/07-مقام معظم رهبري در دیدار با علما و روحانیان