(هر زمانی به میان حرف قمر می آمد
پرتو مادری ات مد نظر می آمد )
پرورش دادن مردی به بلندای ادب
فقط از عهده ی دامان تو بر می آید
پسرانت همه چون شیر شجاعت دارند
به تو این ام بنینی چه قدر می آید
ای میان دار بقیع آه بکش ، داد بزن
از صدای تو صدای همه در می آید
چهارتا قبر کشیدی بگو اصلا اینها
به قد و قامت آن چهار پسر می آید
لحظه ی آمدن قافله را یادت هست
دیدی از چهار پسر ، چهار سپر می آید…..