مرگ يعني انتقال از جهان جسماني و عالم مادي به عالم برزخ (معاد استاد مطهري ـ انتشارات صدار، ص 53 ـ 35).
اما اينكه در لحظه مرگ حضرت عزرائيل براي قبض روح حاضر مي شود، امر مسلمي نيست. بلكه ظاهر قرآني خلاف آن است. زيرا در قرآن چهار دسته آيات است كه به مرگ اشاره دارد:
دسته اول آياتي كه مرگ را مستقيما به خدا نسبت مي دهند: «الله يتوفي الانفس حين موتها؛ خدا جان را در زمانه مدت آن مي گيرد»، (زمر / 42).
دسته دوم آياتي كه مرگ را به حضرت عزرائيل ـ ملك الموت ـ نسبت مي دهد: «قل يتوفاكم ملك الموت الذي و كل بكم؛ بگو جان شما را فرستند مرگ كه بر شما وكيل است، مي گيرد»، (سجده / 11).
دسته سوم آياتي كه مرگ را به فرستادگان الهي نسبت مي دهد: «توفّته رسلنا؛ جان او را فرستادگان ما مي گيرد»، (انعام / 61).
دسته چهارم آياتي كه مرگ را به فرشتگان الهي نسبت مي دهد: آيات 28 و 32 سوره نحل و 97 سوره نساء.
دليل اين اختلاف نسبت ها اين است كه مراتب و اسباب مرگ مختلف است. ملائكه (يا همان فرستادگان الهي) علت نزديكتر و سبب قريب مرگ هستند كه مأمور از طرف ملك الموت هستند. و حضرت عزرائيل ما فوق آنها و فرمانده آنهاست كه او نيز، مستقيما از خدا دستور مي گيرد و به ملائكه دستور مي دهد. خلاصه اينكه فرمانده اصلي خداست و فرمانده مياني حضرت عزرائيل و اقدام كننده ملائكه هستند
« منابع
الميزان، ج 16، ص 376 تفسير نمونه، ج 17، ص 140 139»