«مَن یَمُوتُ بالذّنُوبِ أکثر ممَّن یَمُوتُ بالآجالِ و مَن یَعِیشُ بالإحسَانِ أکثر مِمَّن یَعِیشُ بِالأعمَارِ»

مجلسی، علامه محمدباقر؛ بحار الانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، 1404هق ، ج 5، ص140، باب
کسانی که به‌واسطه گناهان می­میرند، بیشتر از کسانی هستند که با مرگ طبیعی از دنیا می­روند و کسانی که به‌واسطه احسان و نیکوکاری زنده می­مانند و زندگی می­کنند، بیشتر از کسانی هستند که با عمر طبیعی زنده می‌مانند.