اسلام یک خصوصیت دیگري دارد و او این است که یک جاهایی عدم بیان را اسلام ممنوع کرده. یعنی مسأله فقط این نیست که بیان کردن مجاز است، بلکه بالاتر از این بیان نکردن حرام است. یک جاهایی باید بیان کرد، آن جاهایی که کتمان حقیقت علیه مصالح نظام اسلامی است، علیه منافع رشد فکري جامعه است آنجا بیان واجب است. کتمان حقیقت حرام است، که این هم یکی از خصوصیات اسلام است که آیات فراوانی در قرآن آیات کتمان اینها را ملاحظه می کنید در قرآن، «لتبینه للناس و لاتکتمون » دارد برادرانی که می خواهند دنبال کنند آیات بیان و تبین خواهید دید که بیان کردن و ارائه ي حقیقت کردن در یک جاهایی این لازم است و این تضمین واقعی بقاي نظام بر خط اسلام است. یعنی اگر مصالح نظام اسلامی و مصالح مسئولین - مصالحی که ارتباط به اسلام دارد نه مصالح شخصیشان - آن قدر مهم است که یک جاهایی بیان کردن را غیرمجاز می کند اما همین نظام، همین دستگاه، همین مسئولین اگر قرار شد از خط اسلام منحرف بشوند، اگر بنا شد که راه را عوضی بروند، اگر سرنوشت نظام اسلامی تهدید به انحراف از مبانی اسلامی شد، اینجا لازم « نصیحۀ الائمۀ المسلمین » . تکلیف چیز دیگري می شود، اینجا بیان کردن واجب است. امر به معروف و نهی از منکر لازم است است و افشاي حقایق براي مردم لازم است که مجموعه ي اینها نظر اسلام را در باب بیان و آزادي اظهار عقیده روشن می کند.