خدای تعالی می فرماید: (حدیث قدسی)
به عزت و جلال و بزرگواری و جایگاه مرتفع عرشم سوگند، امید هر کس را که به جز به من امیدوار باشد حتماً و حتماً به وسیله ی نومیدی، خواهم برید و لباس مذلت و خواری در نزد مردم را حتماً حتماً به او خواهم پوشانید و او را از نزدیک شدن به بارگاهم حتماً حتماً دور خواهم ساخت!
آیا در سختی ها جز مرا آرزو میکند؟ و حال آنکه سختی ها همه بدست من است و به کسی به جز من امید بسته است؟
و با حلقه ی فکر، درِ خانه ی غیر مرا میزند؟
و حال آنکه کلید در های بسته بدست من است و درِ خانه ی من به روی هر کسی که مرا بخواند باز است و کیست آنکه در مصیبت هایش مرا آرزو کرد و من رشته ی اتصال او را با خودم در آن مصیبت بریدم؟
و کیست آنکه در مقصودی که داشت امید به من بست و من امیدش را قطع کردم؟
نگهداری آرزهای بندگانم را خودم به عهده گرفتم ولی آنها به نگهداری من راضی نشدند و آسمان هایم را از فرشتگانی که از تسبیح خوانی من ملالتی به خود راه نمیدهند پر کردم و به ایشان دستور دادم که درهای میان من و بندگانم را نبندند ولی بندگانم به گفته ی من اعتماد نکردند. آنکس که مصیبتی از مصیبتها، شب هنگام به سراغش میاید مگر نمیداند که به جز من هیچ کس بر برطرف نمودن آن مصیبت مالک نیست؟
آیا بنده ی من مرا چنین می بیند که منی که پیش از سوال کردن و درخواست، عطا میکنم، پس از آنکه درخواست کند و از من سوال کند اجابتش نمیکنم؟؟؟
مگر من بخیلم که بنده ی من مرا به بخل نسبت میدهد؟؟؟؟؟!!!!!
مگر بخشایش و کرم از آن من نیست؟
مگر گذشت و رحمت بدست من نیست؟
مگر من محل آرزوها نیستم؟
پس چه کسی رشته ی آرزوها را به جز من میتواند قطع کند؟
آنان که آرزومندند مگر نمیترسند از اینکه به جز من بر کسی امید میبندند؟؟؟
اگر همه ی اهل آسمانها و زمینم همگی آرزوها داشته باشند و آنگاه من به هر یک از آنان به اندازه ی همه به آنچه همگی آرزو دارند بدهم به قدر ذره ای از ملک من کم نمیشود و چگونه ممکن است کم شود ملکی که من خودم قیم و برپا دارنده ی آن هستم؟
ای بدا به حال آنان که از رحمت من نا امیداند
و ای بدا به حال آنکه معصیت مرا بکند و احترام مرا نگاه ندارد.
کتاب لقالله ، تألیف عارف ربانی آیت الحق، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ص ۱۱۳

 امام علی علیه السّلام فرمودند:
يَا ابْنَ آدَم، لا تَحْمِلْ هَمَّ يَوْمِكَ الَّذي لَمْ يَأتِكَ عَلي يَوْمِكَ الَّذي أنْتَ فيهِ، فَإنْ يَكُنْ بَقِيَ مِنْ أجَلِكَ، فَإنَّ اللّهَ فيهِ يَرْزُقُكَ ؛

اي فرزند آدم، غُصّه رزق و آذوقه آن روزي كه در پيش داري و هنوز نيامده است نخور، زيرا چنانچه زنده بماني و عمرت باقي باشد خداوند متعال روزي آن روز را هم مي رساند.
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص 52، ح 26

قالَ الاْمامُ علي - عليه السلام - :

لا خَيْرَ فِي الدُّنْيا إلاّ لِرَجُلَيْنِ: رَجَلٌ يَزْدادُ في كُلِّ يَوْم إحْساناً، وَ رَجُلٌ يَتَدارَكُ ذَنْبَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَ أنّي لَهُ بِالتَّوْبَةِ، وَالله لَوْسَجَدَ حَتّي يَنْقَطِعَ عُنُقُهُ ما قَبِلَ اللهُ مِنْهُ إلاّ بِوِلايَتِنا أهْلِ الْبَيْتِ.

«وسائل الشيعة، ج 16، ص 76، ح 5»

امام علي - عليه السلام - فرمود:

خير و خوبي در دنيا وجود ندارد مگر براي دو دسته: دسته اوّل آنان كه سعي نمايند در هر روز، نسبت به گذشته كار بهتري انجام دهند. دسته دوّم آنان كه نسبت به خطاها و گناهان گذشته خود پشيمان و سرافكنده گردند و توبه نمايند، و توبه كسي پذيرفته نيست مگر آن كه با اعتقاد بر ولايت ما اهل بيت عصمت و طهارت باشد.

 پیامبر خدا صلى‏ الله ‏علیه و ‏آله و سلّم :
ألا اُخبِرُکُم عَنِ الأجوَدِ الأجوَدِ ؟ اللّه‏ الأجوَدُ الأجوَدُ ، وأنا أجوَدُوُلدِ آدَمَ ، وأجوَدُکُم مِن بَعدی رَجُلٌ عُلِّمَ عِلما فنَشَرَ عِلمَهُ ، یُبعَثُ یَومَ القِیامَةِ اُمَّةً وَحدَهُ ، ورَجُلٌ جادَ بِنَفسِهِ للّه‏ عز و جل حَتّى یُقتَلَ ؛
آیا شما را از بخشنده ‏ترین بخشنده خبر ندهم؟ خداوند بخشنده ‏ترین بخشنده است . و من بخشنده‏ ترین فرزند آدم هستم و بعد از من بخشنده ‏ترین شما ، مردى است که دانش را آموزش دهد و از این راه دانش او پخش شود . او در روز قیامت به تنهایى همچون یک امّت برانگیخته مى ‏گردد و نیز مردى که در راه خداوند عز و جل جانبازى کند تا کشته شود .
الترغیب والترهیب : ۱ / ۱۱۹ / ۵ منتخب میزان الحکمة : ۴۰۰

امام صادق(علیه السلام) :

یا هِشامُ! اِنْ رَأَیت الصِّفَّینِ قَدِ الْتَقَیا فَلا تَدَعْ طَلَبَ الرِّزقِ فی ذلکَ الْیوْمِ
اگر در خط مقدم جبهه، درگیری شروع شد، باز هم کار کردن و طلب روزی را در آن روز ترک نکن.

کافی، ج۵، ص78

امام علی(علیه السلام) :

جُلُوسُ ساعَة عِنْدَ الْعُلَماءِ أحَبُّ إلَی اللّهِ مِنْ عِبادَةِ ألْفِ سَنَة، وَ النَّظَرُ إلَی الْعالِمِ أحَبُّ إلَی اللّهِ مِنْ إعْتِكافِ سَنَة فی بَیْتِ اللّهِ، وَ زیارَةُ الْعُلَماءِ أحَبُّ إلَی اللّهِ تَعالی مِنْ سَبْعینَ طَوافاً حَوْلَ الْبَیْتِ، وَ أفْضَلُ مِنْ سَبْعینَ حَجَّة وَ عُمْرَة مَبْرُورَة مَقْبُولَة، وَ رَفَعَ اللّهُ تَعالی لَهُ سَبْعینَ دَرَجَةً، وَ أنْزَلَ اللّهُ عَلَیْهِ الرَّحْمَةَ، وَ شَهِدَتْ لَهُ الْمَلائِكَةُ: أنَّ الْجَنَّةَ وَ جَبَتْ لَهُ.

«بحارالأنوار، ج 1، ص 205، ح 33»

یك ساعت در محضر علماء نشستن ـ كه انسان را به مبدأ و معاد آشنا سازند ـ از هزار سال عبادت نزد خداوند محبوب تر خواهد بود. توجّه و نگاه به عالِم از إعتكاف و یك سال عبادت ـ مستحبّی ـ در خانه خدا بهتر است. زیارت و دیدار علماء، نزد خداوند از هفتاد مرتبه طواف اطراف كعبه محبوب تر خواهد بود، و نیز افضل از هفتاد حجّ و عمره قبول شده می باشد. همچنین خداوند او را هفتاد مرحله ترفیعِ درجه می دهد و رحمت و بركت خود را بر او نازل می گرداند، و ملائكه شهادت می دهند به این كه او اهل بهشت است.

سختی ها باعث می شود که برخی بشکنند ؛

و برخی رکورد بشکنند …!

ماشین ات که جوش می آورد ..؛

حرکت نمی کنی.. کنار زده و می ایستی !

وگرنه ممکن است ماشین آتش بگیرد .

خودت هم همینطوری…

وقتی جوش می آوری ،عصبی و عصبانی می شوی ؛ تخته گاز نرو !

بزن کنار ! ساکت باش..! و هیچ نگو…

وگرنه هم به خودت آسیب میزنی هم به اطرافیان…

حضرت صادق علیه السلام فرمود:

به یكدیگر دست بدهید كه كینه را از بین مى برد.

دارالسلام ج 3، ص 386 و 387 و 455 و 456

حضرت زينب عليهاالسلام(خطاب به مردم کوفه) :
لايَستَخِفَّنَّكُمُ المَهَلُ فَإِنَّهُ لا يُحَفِّزُهُ البِدار، ولا يُخافُ عَلَيهِ فَوتُ الثّأرِ كَلّا «إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ»؛
مهلت خدا سبُك سرتان نكند كه خدا عجله اى ندارد و از دست دادنِ فرصت انتقام، نگرانش نمى كند . هرگز ! «به درستى كه پروردگارت در كمين است».
أمالي مفيد : ص ۳۲۱؛ دانشنامه امام حسين عليه السلام ج 8، ص 119

گرگ ها خوب بدانند
گر پدر مرد تفنگ پدری هست هنوز
گرچه خوبان همگی رخت سفر بربستند
شیر مردی چو علی خامنه ای هست هنوز

سالروز آغاز رهبری امام خامنه ای (مدظله العالی) گرامی باد

 میروم من سفری سمت دیار شــــهـــــداء

که طوافی بکنم گرد مزار شــــهــــداء

به امیدی که دل خسته هوایی بـــخــــورد

و تــبـــرک شود از گرد وغبار شــهـــداء

آخرین خط وصایای دل من این است:

**که مرا خاک سپارید کنار شـــــهـــــــــداء**

جملات قصار امام خامنه ای(مدظله العالی)

دشمن براى تباه كردن و ضايع كردن نيروى كار، وارد ميدان مى ‏شود. چگونه؟ با دو عامل: عامل فساد اخلاقى و عامل اعتياد.

فساد و اعتياد و هرزگيهاى گوناگون بر اثر فقر پيش مى ‏آيند.

امروز يكى از برنامه ‏هاى حتمى دشمنان در سرتاسر كشور اين است كه فساد و بيكارگى و تنبلى و اعتياد را رواج بدهند.

جملات قصار امام خامنه ای(مدظله العالی)

اگر در جامعه قناعت وجود داشته باشد، زياده‏ روى و اسراف و ريخت و پاش نباشد، اگر حرص و افزون‏ طلبى در امور مادى نباشد، اين جامعه به بهشت و گلستان تبديل مى ‏شود.

امام بزرگوار ما خودش مظهر همين معنا بود؛ آدمى بود كه تعيّنات دنيوى، حقيقتاً برايش ارزش نداشت. آدم اين را در آن مرد معنوى و بزرگوار مى‏ديد كه تعيّنات، تعلّقات و تكلّفات دنيوى، اصلاً براى خودش ارزش نداشت!

اين‏جانب از اين‏كه كسانى مى‏ كوشند تا در ميان مردم ما رسم تجمل‏ گرايى و اسراف و ولخرجى را شايع كنند، شديداً نگران و متأسفم؛ و از اين‏كه مردم فداكار و انقلابى ايران در امور شخصى به مصرف ‏گرايى سوق داده شوند و قناعت انقلابى را از ياد ببرند، به خدا پناه مى‏ برم.

با تجملات زيادى، جامعه زيان مى ‏كند.

تجملات براى يك جامعه، مضر و بد است. … بايد بنا را بر سادگى گذاشت.

عزيزان من، يكى از شعارهاى ما قبل از پيروزى انقلاب … «ساده زيستى» بود؛ زندگى ساده و كمتر بهره بردن از جلوه‏ هاى دنيا! بعد كه انقلاب، پيروز شد، سعى كرديم باز هم همين روش، همين شعار و همين مبنا را دنبال كنيم.

جملات قصار امام خامنه ای(مدظله العالی)

مسئله‏ى مادرى، مسئله ‏ى همسرى، مسئله‏ ى خانه و خانواده، مسائل بسيار اساسى و حياتى است. در همه‏ى طرحهايى كه ما داريم، بايستى «خانواده» مبنا باشد.

بهترين روش تربيت فرزند انسان، اين است كه در آغوش مادر و با استفاده از مهر و محبت او پرورش پيدا كند.

يكى از وظايف مهم زن، عبارت از اين است كه فرزند را با عواطف، با تربيت صحيح، با دل دادن و رعايت و دقت، آن چنان بار بياورد كه اين موجود انسانى - چه دختر و چه پسر - وقتى كه بزرگ شد، از لحاظ روحى، يك انسان سالم، بدون عقده، بدون گرفتارى، بدون احساس ذلت و بدون بدبختيها و فلاكتها و بلايايى كه امروز نسلهاى جوان و نوجوان غربى در اروپا و امريكا به آن گرفتارند، بار آمده باشد.

زنانى كه فرزند خود را از چنين موهبت الهى محروم مى ‏كنند، اشتباه مى‏ كنند؛ هم به ضرر فرزندشان، هم به ضرر خودشان و هم به ضرر جامعه اقدام كرده‏اند. اسلام، اين را اجازه نمى ‏دهد.