در آموزه‏ های دینی، بیان عیوب دوستان از روی خیرخواهی و به جهت اصلاح، هدیه‏ای تلقی شده است که برادران دینی به یکدیگر اهدا می‏کنند. امام صادق علیه‏ السلام می‏فرماید: «اَحَبُّ اِخوانی اِلی مَنْ اَهْدی اِلی عُیوبی؛( روضه بحار، ج 2، ص 250) محبوب‏ترین برادران نزد من کسی است که عیب هایم را به من هدیه دهد (مرا نسبت به آنها آگاه کند)

چه خوب است که این فرهنگ هدیه دادن را تا جایی که ایجاد زحمت و چشم هم چشمی به وجود نیاورد میان خود رواج دهیم.

کادو

مصادیق مادی و معنوی هدیه

از مصادیق مادّی هدایا که در روایات و نیز فرهنگ ملّی ما مطرح شده است، می‏توان به این موارد اشاره کرد:

1. خرید و تهیه گوشت، میوه نوبر و لباس نو در اعیاد مذهبی و مخصوصاً روزهای جمعه که ویژه عبادت است.

2. خرید اشیا و وسایلی که با عبادت در ارتباط است، از قبیل مهر،تسبیح، عِطر، جانماز، سجاده، کتب دعا، قرآن کریم، کفن و متعلّقات آن و… که این موارد بیشتر در سفرهای زیارتی برای دوستان و اقوام خریداری می‏شود.

3. خرید و تهیه چیزی که به عنوان سوغات مخصوص هر شهری است.

4. تربت مرقد مطهر سیدالشهدا علیه‏السلام ، آب زمزم و آب سقاخانه حضرت رضا علیه‏السلام که زائران به عنوان تبرّک و برای شفای دردهایشان برای یکدیگر هدیه می‏برند.

5. برخی مصادیق هدیه دادن نیز ریشه در عرف و سنت های عمومی جامعه دارد و خود مردم آن را رسم كرده اند مانند هدیه دادن در مراسم عقد یا پاگشا كردن عروس و داماد و مانند آن. این گونه رسم ها هم تا آنجایی كه دست و پاگیر نباشد و بتوان در آن قصد قربت كرد، خوب است.

آنچه با دقّت در روایات اسلامی مهم به نظر می‏رسد، این نکته است که: باید به کیفیت و آثار تربیتی ـ معنوی هدیه توجّه شود و ارزش مادی و مالی آن نباید مورد توجه باشد، از همین رو مصادیق معنوی هدیه بر مصادیق مادی آن اولویت داده شده است؛ گرچه به اعتبار نیت پاک و خالص، این تفکیک وجهی ندارد.