امام سجاد عليه السلام زينت عبادت كنندگان است،
أَبِي حَمْزَةَ الثُّمَالِيِّ قَالَ‏ رَأَيْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ عليه السلام يُصَلِّي فَسَقَطَ رِدَاؤُهُ عَنْ أَحَدِ مَنْكِبَيْهِ قَالَ فَلَمْ يُسَوِّهِ حَتَّى فَرَغَ مِنْ صَلَاتِهِ قَالَ فَسَأَلْتُهُ عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ وَيْحَكَ أَ تَدْرِي بَيْنَ يَدَيْ مَنْ كُنْتُ إِنَّ الْعَبْدَ لَا يُقْبَلُ مِنْ صَلَاتِهِ إِلَّا مَا أَقْبَلَ عَلَيْهِ مِنْهَا بِقَلْبِه‏[1]
ابو حمزه ثمالى نقل كرده كه وى گفت: على بن الحسين عليهما السّلام را در نماز ديدم كه عباء آن حضرت از روى يكى از شانه ‏هايشان افتاده بود آن را مرتّب و منظم نكردند تا از نمازشان فارغ شدند، از آن حضرت راجع به آن پرسيدم.
حضرت فرمودند: واى بر تو، آيا مى‏دانى در مقابل چه كسى من بودم، بنده نمازش قبول نمى ‏شود مگر آن مقدارى از آن كه شخص به قلبش اقبال بر آن دارد.
الزُّهْرِيِّ قَالَ قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ عليه السلام‏لَوْ مَاتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ أَنْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِي‏ وَ كَانَ ع إِذَا قَرَأَ- مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‏ يُكَرِّرُهَا حَتَّى كَادَ أَنْ يَمُوت‏
زهرى گويد: حضرت على بن الحسين عليهما السلام فرمود: اگر همه مردم كه ما بين مشرق و مغرب هستند بميرند من از تنهائى هراس نكنم پس از آنكه قرآن با من باشد، و آن حضرت عليه السلام شيوه‏اش اين بود كه هر گاه‏ مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ‏ را ميخواند آنقدر آن را تكرار ميكرد كه نزديك بود بميرد.[2]
[1] علل الشرائع ؛ ج‏1 ؛ ص232
[2]الكافي (ط - الإسلامية) ؛ ج‏2 ؛ ص602