با این که تعداد مسئولیت‌هایی که (سید مرتضی آوینی)داشت از حد توانایی‌های یک آدم خارج بود.ولی در خانه طوری بودند که ما کمبودی‌ احساس نمی‌کردیم.

با آن که من هم کار در مخابرات را آغاز کرده بودم و ایشان هم واقعا گرفتاری کاری داشت و تربیت سه فرزندمان هم به عهده‌مان بود، وقتی من می‌گفتم فرصت ندارم. شما بچه را مثلا به دکتر ببرید. می‌بردند.

من هیچ وقت درگیر مسائل بیرون از خانه، کوپن یا صف نبودم. جالب است بدانید که اکثر مطالعاتشان را در این دوران در همین صف‌ها انجام دادند.تمام خرید خانه به عهده‌ی خودش بود و اصلا لب به گلایه باز نمی‌کرد. خلق خوشی در خانه داشتند. از من خیلی خوش خلق‌تر بودند.

( روایتی از همسر شهید سید مرتضی آوینی)