امروز یک متن دیدم هر چند تکراری بود اما یک جور دیگه به دلم نشست شاید یک جوردیگه بهش نگاه کردم متن این بود ..

خدایا بر داده و نداده و گرفته ات شکر

چون داده ات نعمت است

نداده ات حکمت است

گرفته ات امتحان است

به این فکر کردم که واقعا چنینیم ؟ چقدر به طور حقیقی بر داده و نداده ات شکر می کنیم

چقدر بر گرفته ات صبر داریم خدایا خودت کاری کن که چنین باشیم …..

هر وقت از خدا مصلحت کارام و می خوام بی بر و برگشت جوابم می ده…….

خدا جون یک خواهشی دارم :

<خدایا وقتی به کارهای خوبمون فکر میکنیم اون رو برامون کوچیک کن تا باعث خود پسندی و غرور و یا ریا نشه>