در 12 بهمن 1357 حضرت امام خميني (ره) پس از نزديك به 15 سال دوري و تبعيد از وطن، در ميان استقبال پر شور مردم قدم به خاك ايران اسلامي گذاشت و بزرگ ترين استقبال تاريخ در تهران شكل گرفت. استقبال گسترده مردم آگاه و بيدار ايران از امام، چنان بي نظير بود كه مي توان گفت در هيچ دوره اي از تاريخ معاصر، مردم از يك شخصيت محبوب خود، اين چنين استقبال نكرده اند. امام پس از سخنراني كوتاه تشكرآميز در فرودگاه، براي اداي احترام به شهيدان انقلاب اسلامي به مرقد آنها در بهشت زهرا رفتند. در مسير بهشت زهرا، دريايي از انسان ها موج ميزد و اتومبيل با كندي مي توانست حركت كند. ساعت ها طول كشيد تا اين فاصله طي شد. اتومبيل حامل امام را ده ها موتورسوار حفاظت مي كرد. بر سقف اتومبيل حامل حضرت امام، جوانان عضو كميته استقبال قرار داشتند و از مردم درخواست مي كردند كه راه را باز نمايند. صدها خبرنگار و عكاس، از اين مراسم عكس مي گرفتند تا هر چه زودتر اين حادثه تاريخي را مخابره نمايند. جمعيت استقبال كننده در طول 33 كيلومتر از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا را بين 5 تا 8 ميليون نفر يعني بيش از جمعيت آن روز تهران تخمين زدند.
صدها هزار نفر از شهرهاي مختلف كشور به تهران آمده بودند تا در اين مراسم باشكوه شركت نمايند. ورود اتومبيل حامل امام، با آن جمعيت انبوه امكان پذير نبود لذا از هلي كوپتر استفاده شد. امام در بهشت زهرا، در جايي كه هزاران شهيد گلگون كفن انقلاب آرميده بودند و در ميان انبوه جمعيت سخنان مهمي ايراد فرمودند. ايشان در اين سخنراني كه يكي از پر جمعيت ترين اجتماعات تاريخ بود، غير قانوني بودن رژيم سلطنت پهلوي را با استدلال مطرح و خطوط آينده انقلاب و دولت اسلامي را ترسيم نمودند و نخست وزيري شاپور بختيار را غير قانوني اعلام كرده و فرمودند: «من به پشتيباني اين ملت دولت تعيين مي‌كنم.»‌بدين ترتيب از ورود امام (ره) ده روز تاريخي كه بعدها دهه فجر انقلاب اسلامي نام گرفت، سپري شد تا طومار رژيم پهلوي و 2500 سال استبداد شاهنشاهي براي هميشه در هم تنيده شود.