تحقيق پاياني سطح (2) (كارشناسي)- نقش حضرت زينب -سلام الله عليها- در واقعه ي كربلا – خانم حوریه حیدری
22 آذر 1394
تحقيق پاياني سطح (2) (كارشناسي)
مدرسه علمیه امام خمینی(ره)
عنوان:
نقش حضرت زينب -سلام الله عليها- در واقعه ي كربلا
استاد راهنما:
حجةالاسلام سيدسيف الله نحوي
محقق:
حوريه حيدري
تاريخ دفاع:
زمستان 1385
چكيده
حضرت زينب -سلام الله عليها- دختر بزرگ امام علي(علیه السلام) در سال پنجم هجري در مدينه ديده به جهان گشود. نام مباركش توسط جبرائيل(علیه السلام) بر پيامبر(صلی اله علیه و آله) وحي شد. پنج ساله بود كه پيامبر(صلی اله علیه و آله) رحلت كرد و مدتي بعد دچار فراق مادر شد.
كاروان از مدينه به مكه و سپس به كربلا آمد. روز عاشورا درگيري حق و باطل اوج گرفت و مردان جبه هي حق به خاك و خون غلطيدند.
عصر عاشورا مأموريت اصلي حضرت زينب -سلام ا… عليها- شروع شد.
لشكر ابنزياد خيمه ها را به آتش كشيدند. اين بانوي بزرگوار، به امر امام زمانش زنان و كودكان آواره و بي سرپرست را در خيمه ي نيم سوخته جمع كرد و به پاسداري از آنان شام غريبان را به صبح آورد. هنگام ورود كاروان اسرا به كوفه، مردم براي تماشا جمع شده بودند. زنان كوفه با ديدن اين منظره گريان شدند. حضرت زينب -سلاما… عليها- كه از هر زمان و مكان براي ابلاغ پيام شهيدان كربلا بهره مي جست به جمعيت اشاره كرد تا ساكت شوند. سپس خطبه اي خونين تر از شمشير ايراد كرد و به افشاگري بر ضد بنياميه پرداخت. همچنين خطبه اي در مجلس ابن زياد ايراد كردند كه جمله ي بسيار اساسي و محوري ايشان «ما رأيت الّا جميلاً» كه درسي براي تمامي انسانيت و زنان عالم بود كه نشان از ايمان و عرفان اوست.
با ورود اسرا به شام آنان را نزد يزيد بردند كه حضرت با خواندن آيات قرآن مجلس را نوراني و يزيد را خوار و ذليل كرد و چهره ي واقعي او را به نمايش گذاشت. او را آزادشده به دست پيامبر(صلی اله علیه و آله) معرفي كرد. يزيد كه توان تحمل نداشت آنان را به مدينه فرستاد. حضرت در آنجا هم به ابلاغ پيام شهيدان كربلا پرداخت تا اينكه سرانجام در 14 رجب سال 62 هجري به ديار باقي پرواز كرد. آرامگاه او در سوريه ي كنوني ميباشد.
مطالعه ي حيات حضرت زينب -سلام ا… عليها- به زنان ما راه را مي آموزد و به ما چگونه زيستن طرز تلقي از حيات، كيفيت انجام رسالت را ياد مي دهد و به ويژه به ما مي فهماند آنچه زن را زن مي سازد و براي او شرافت و آبرو مي سازد و خودسازي است نه تجمل پرستي، روحيه سازي براي طي طريق در راه خداست و سعي در كسب آزادي روح از تعلقات خواركننده، نه بي بندوباري و همه چيز را براي خداوند و در راه رسيدن به معبود انجام دادن و… .