یکی از بچه های حزب اللهی سال پایینی دانشکده، که علاقه به کارهای جمعی و شرکت توی برنامه های دانشکده داشت رو می دیدم که توی جمع های مختلط، که بعضا رفتار های خلاف عفتی توشون اتفاق می افتاد هم حاضر می شه. ذهنم مشغولش بود تا اینکه بالاخره یه بار متوجه شدم توی جشن تولد یکی از دخترای دانشکده هم حاضر شده و دخترا بهش کیک پرت می کردن و از این مسخره بازیها…یه جا تنها گیرش آوردم و باهاش یه یک ربعی صحبت کردم و اون هم قبول کرد و بعد از این قضیه نه توی این کارها دیدمش، نه باعث سردی رابطه مون باهم شد. بلکه رابطه مون بیشتر و بهتر هم شد!

کتاب: از یاد رفته .خاطرات امر به معروف و نهی از منکر