اربعين مي آيد و من به پاس معجرهاي سوخته ي به سر چسبيده….

به پاس سالاري كه حرمش به غارت رفت…

به پاس تشنگاني كه آب مهريه مادرشان بود اما از ايشان دريغ شد….

به پاس پهلو هاي شكسته دشت نينوا …

به پاس پاهاي تاول زده در بيابان كربلا تا شام و به پاس سرهاي به نيزه رفته  و حفظ همه اين ارزش ها و همدردي با حجت زمان و خواندن دعاي فرج زير قبه ي ابا عبدالله (عليه السلام) با پاي پياده اربعيني خواهم شد.

جميله اميري