مروری گذرا بر روایات پیامبر و اهل‌ بیت(ع) به خوبی نشان می‌دهد که از منظر فرهنگ ناب شیعه زیارت امام حسین(ع)، گریه و سوگواری بر مصائب آن امام و بزرگداشت ایام شهادت آن حضرت و یاران مظلومش، از جایگاه بلند و برجسته‌ای برخوردار است. روایات معتبر اسلامی از اهمیت این مسأله و تأکید پیشوایان دین بر زنده نگهداشتن یاد و خاطره جان‌بازی‌های شهیدان کربلا حکایت می‌کند. تعابیری که در روایات ما در این باره وارد شده و پاداش‌های گوناگونی که بر این امر مژده داده شده است، بسیار شگفت‌انگیز است.
امام صادق(ع) فرمود: خداوند خیر هر کس را بخواهد، دوستی امام حسین و دوستی زیارت او را در دلش می‌افکند و برای هر کس بد بخواهد، بغض امام حسین و بغض زیارت او را در قلبش قرار می‌دهد(1)، امام رضا(ع) فرمود: هر کس اباعبدالله را در کنار نهر فرات زیارت کند، مانند کسی است که خداوند را در بالای عرش زیارت کرده است.(2)

محمد بن مسلم از امام باقر(ع) روایت کرده است که فرمود: اگر مردم می‌دانستند چه برکاتی در زیارت امام حسین(ع) نهفته است، از اشتیاق زیارت او می‌مردند و نفس‌هاشان از حسرت به شماره می‌افتاد! گفتم مگر چه برکاتی در زیارت امام حسین(ع) نهفته است؟ امام(ع) فرمود: هر کس امام حسین(ع) را از روی اشتیاق زیارت کند، خداوند پاداش هزار حج مقبول و هزار عمر پاکیزه و پاداش هزار شهید از شهدای بدر و پاداش هزار روزه‌دار و ثواب هزار صدقه مقبول و پاداش آزادی بند‌ای که برای خدا آزاد شده باشد، برای او مقرر می‌فرماید!(3)

روایات اهل بیت(ع) در فضیلت زیارت امام حسین(ع) از راه دور و نزدیک در حد تواتر معنوی(4) و دست کم در حد روایات مستفیض است(5)، این امر جای شکی باقی نمی‌گذارد که زیارت آن امام همام از بزرگ‌ترین موجبات قرب الی الله است و هیچ عمل مستحبی در فضیلت به پای آن نمی‌رسد. امامان اهل‌ بیت(ع) هم در گفتار و هم در رفتار بر این موضوع مهم تأکید کرده‌اند، آن بزرگواران از هر فرصت و به هر بهانه‌ بهره می‌جستند تا یاد و خاطره حضرت سیدالشهداء و اصحابش زنده‌تر و پویاتر شود و غبار گذر زمان و سایه سنگین دشمنی‌ها بر آن ننشیند و نیفتد.

* «اربعین» در منابع دینی و فرهنگی به چه معنا است؟
-واژه «اربعین» به‌ معنای چهل در ادب اسلامی جایگاه برجسته‌ای دارد، همچنان که در ادب فارسی هم به این معنا توجه شده است، عدد اربعین(چهل) در قرآن کریم از ویژگی خاصی برخوردار است. مثلاً خداوند متعال وقتی با حضرت موسی(ع) برای دریافت الواح تورات وعده مناجات و عبادت می‌گذارد، ابتدا سی شب و سپس با 10 شب دیگر آن را کامل می‌کند؛ یعنی حضرت موسی(ع) پس از چهل شب مناجات با خداوند توفیق می‌یابد، الواح تورات را از خداوند دریافت ‌کند!
و با موسی سی شب وعده گذاشتیم و آن را با ده شب تمام کردیم. پس او مدت‌ زمان مناجات با پروردگارش را در چهل شب تمام کرد.(6)
در آیه‌ای دیگر، چهل سالگی مقطع کمال عقلی و رشد معنوی انسان‌ها معرفی شده است:
و احسان به پدر و مادر را به انسان سفارش کردیم، مادرش او را با ناخوشی باردار شد با ناخوشی (سختی) بر زمینش نهاد و دوران بارداری و از شیر گرفتنش، سی‌ماه است تا آن هنگام که به بالاترین حد از رشد خود و چهل سالگی رسید، گفت: خداوندا! یاریم ده تا نعمتت را سپاس گذارم؛ نعمتی که بر من و پدر و مادرم انعام کردی و عمل صالحی که تو از آن خشنودی، انجام دهم و کار را درباره فرزندانم به سامان کنی؛ یقیناً به سوی تو بازگشتم و من از تسلیم‌شدگانم!(7)
در روایات اسلامی هم عدد اربعین(چهل) منزلت و سر خاصی دارد. به این روایات توجه کنید:
امام‌صادق(ع) فرمود: هر کس چهل حدیث از احادیث ما را حفظ کند، خداوند در روز قیامت او را عالمی فقیه برانگیزد.(8)
پیامبر اکرم(ص) فرمود: هر کس چهل روز از حلال بخورد، خداوند قلب او را نورانی کند.(9)
جالب است بدانیم که پیامبر اکرم(ص) در چهل سالگی به رسالت مبعوث شد. توبه حضرت آدم پس از چهل روز گریه و زاری به درگاه خداوند پذیرفته شد. کسی که شراب بنوشد تا چهل روز نمازش مقبول نیست. کسی که چهل روز گوشت نخورد، ذهنش کند شود … این‌گونه روایات که شمار آن هم بسیار است، از اهمیت عدد اربعین و اسرار نهفته در آن حکایت می‌کند.
*دلایل اهمیت اربعین حسینی در فرهنگ شیعی چیست؟
-شاید یکی از عوامل برجسته‌ شدن و اهمیت‌ یافتن اربعین حسینی در میان دوستان اهل‌ بیت(ع) روایت مشهوری است که از امام عسکری(ع) نقل شده است: علامات مؤمن (شیعه) پنج چیز است:
1. 51 رکعت نماز در شبانه روز (17 رکعت واجب و 34 رکعت نافله) 2. زیارت اربعین 3. قرار دادن انگشتری در دست راست 4. پیشانی بر خاک مالیدن 5. بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز.
در این روایت امام عسکری(ع) زیارت اربعین را یکی از نشانه‌های شناخت شیعیان اهل‌بیت معرفی می‌کند. به راستی سرّ این امر چیست؟ ما در آموزه‌های شیعه اعمال و یا عقاید فراوانی داریم که می توان آنها را به‌ عنوان علامت شیعه محسوب کرد.

*چرا در این میان این همه مناسک مختلف بر زیارت اربعین اصرار دارند؟!
-توجه عمیق و جامع به حوادث عاشورا تا اربعین می‌تواند تا حدی سرّ این امر را آشکار کند. اربعین مقطع پایان‌ یافتن اسارت اهل‌ بیت(ع)، کامل‌شدن رسالت حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در رسوا ساختن یزیدیان و رساندن پیام خون سرخ حسین به گمراهان کوفی و شامی است، چه اربعین را آغاز حرکت آن‌ها از شام بدانیم و چه زمان رسیدن‌شان به کربلا.
اما از دیگر سو اربعین، مبدأ حرکت جوشنده و تمام‌ ناشدنی تبلیغ و ترویج فرهنگ حسینی هم هست. از اربعین به این سو است که تمام همت و تلاش امامان اهل‌بیت و شیعیان و دوستانشان صرف زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره امام حسین(ع) و ورود در مبارزه‌ای فرهنگی علیه نظام ستمکار اموی و پس از آن نظام عباسی و همه نظام‌های ستمگر در طول تاریخ است.
اربعین مقطع پایان‌ یافتن اسارت اهل‌ بیت(ع)، کامل‌شدن رسالت حضرت زینب(س) و امام سجاد(ع) در رسوا ساختن یزیدیان و رساندن پیام خون سرخ حسین به گمراهان کوفی و شامی است
پیام اربعین، پیام پیروزی حق بر باطل و خون بر شمشیر و آغاز شکل جدیدی از نبرد فرهنگی با طاغوت‌های زمانه است. حادثه عاشورا و بر زمین ریختن خون‌های پاک امام حسین(ع) و یاران قهرمانش، بهترین انرژی و سرمایه برای چنین مبارزه تمام‌ناشدنی و مستمر تا قیام قیامت است.
خواندن زیارت اربعین، زیارت کردن امام حسین(ع) در روز اربعین و پاسداشت چنین روزی در میان شیعیان اهل‌ بیت(ع) یکی از برجسته‌ترین عوامل تقویت هویت شیعی است. از اربعین است که هویت شیعی جان و قالبی تازه می‌گیرد و با استمداد از نیروی شگرف عاشورا، ظهور پرقدرتی را در عرصه‌های سیاسی و فرهنگی و نظامی از خود نشان می‌دهد. اربعین آموزنده‌ی این تفکر الهی است که اگر چه باطل مانند کفی بر روی آب(10) ممکن است کوتاه‌ زمانی به جولان و هیجان، افکار عمومی را در دست گیرد و حق‌طلبان را گرفتار قتل، اسارت و انواع بلاها کند، اما عاقبت نیک و پیروزی از آن حق و حق‌طلبان خواهد بود.(11)
دستگاه یزید که با تمام توان برای نابودی حرکت عدالت‌خواهانه امام حسین(ع) به میدان آمده بود، در اربعین به شکست خود اعتراف کرد و اهل‌ بیت(ع) را با احترام به سوی مدینه روانه ساخت. از این مبدأ به بعد شاهد قیام‌ها و حوادثی هستیم که با الهام از قیام امام و یارانش، عرصه را بر حکومت اموی تنگ و آرام آرام زمینه‌ نابودی آن را فراهم می‌کند. قیام توابین، قیام مردم مدینه و قیام مختار بن ابی عبید ثقفی در امتداد همین خط پدید می‌آید و بر اندام حکومت جبار اموی لرزه می‌افکند.
شیعه با پاسداشت اربعین، پیروزی امام حسین و یارانش را فریاد می‌زند. اگر چه در عاشورا در غم شهادت امام و یارانش می‌گرید و از جنایت‌هایی که بر اهل‌ بیت رفته است، مویه می‌کند، اما در اربعین، نتیجه‌ شهادت‌طلبی و جان‌بازی امام و اهل‌ بیتش را به نظاره می‌نشیند. اربعین، شایسته تکریم و بزرگداشت است؛ زیرا اربعین، ثمره عاشوراست و آنچه امام حسین در عاشورا آغاز کرد در اربعین به بار می‌نشیند.
هر کس پیاده به زیارت او برود، خداوند برای هر گامی که بر می‌دارد، حسنه‌ای برایش نوشته،‌ گناهی از او پاک کرده و درجه‌ای به رتبه او می‌افزاید؛ ‌هنگامی که به آنجا برسد.

*پی‌نوشت‌ها:
1.الحر العاملی، وسائل الشیعه، ج 14، ص 496.
2.محمد بن الحسن الطوسی، تهذیب الاحکام، ج 6، ص 46.
3.الحر العاملی، وسائل الشیعه، ج 14، ص 453.
4.متواتر در لغت به معنای پیاپی و مکرر است و حدیث متواتر، حدیثی است که شمار راویان آن در هر طبقه زمانی به حدی باشد که تبانی آنان بر جعل حدیث، نزدیک به غیر ممکن باشد. در مورد احادیث متواتر، احتمال نقل درست مضمون حدیث از معصوم گوینده آن، قطعی است. به نظر شیعه حدیث ثقلین و بخش‌هایی از واقعه غدیرخم از جمله این احادیث به شمار می‌آیند.
5.در اصطلاح به حدیثی گفته می‌شود که راویان آن بیش از سه نفر و کمتر از حد تواتر باشد.
6.اعراف/142.
7.احقاف/15.
8.محمد بن یعقوب کلینی، الاصول الکافی، ج 1، ص 48 و 49.
9.محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 53، ص 326.
10.رعد/17
11.زخرف/35