پيامبر اکرم حضرت محمد مصطفی صلى الله عليه و آله فرمودند: خنده دو قسم است خنده ای كه خدا آن را دوست دارد و خنده ای است كه خدا آن را دشمن دارد.
اما خنده اى كه خدا آن را دوست دارد، آنست كه مرد به روى برادر خويش از شوق ديدار وى لبخند زند اما خنده‌اى كه كه خداى والا آن را دشمن دارد آن است كه مرد سخن خشن و ناروا گويد كه بخندد يا بخندند و به سبب آن هفتاد پائيز در جهنم سرنگون رود.
متن حدیث:
الضّحك ضحكان ضحك يحبّه اللَّه و ضحك يمقته اللَّه فأمّا الضّحك الّذي يحبّه اللَّه فالرّجل يكشر في وجه أخيه شوقا إلى رؤيته، و أمّا الضّحك الّذي يمقته اللَّه تعالى فالرّجل يتكلّم بالكلمة الجفاء و الباطل ليضحك أو يضحك يهوى بها في جهنّم سبعين خريفا.
«نهج الفصاحه، حدیث1892»

رسول خدا صلى الله عليه و آله :
إنَّ أعظَمَ طَهورِ الصَّلاةِ … مُوالاةُ مُحَمَّدٍ وأنَّهُ سَيِّدُ المُرسَلينَ، ومُوالاةُ عَلِيٍّ وأنَّهُ سَيِّدُ الوَصِيّينَ، ومُوالاةُ أوليائِهِما ومُعاداةُ أعدائِهِما؛
بزرگ‏ترين طهارت معنوى براى نماز …، ولايت‏مندى محمّد به عنوان سَرور فرستادگان الهى و ولايت‏مدارى على به عنوان سَرور اوصيا و دوستى با دوستان اين دو و دشمنى با دشمنان آن دو است.
بحار الأنوار : ج ۸۰ ص ۳۱۶ ح ۷

انس بن مالك گفت : مستمندان مردى را به عنوان پيك خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرستادند وقتى كه شرفياب شد عرض كرد من از طرف بينوايان پيامى دارم . حضرت فرمود: مرحبا بتو و دسته اى كه من آنها را دوست دارم . عرض كرد يا رسول الله فقراء مى گويند ثروتمندان تمام حسنات را برده اند به حج مى روند كه ما قادر نيستيم ، اگر مريض شوند زيادى اموال خود را مى فرستند تا برايشان ذخيره باشد. فرمودند به بينوايان بگو هر فقيريكه صابر و شكيبا باشد سه امتياز دارد كه ثروتمندان ندارند:
1- در بهشت غرفه ها ايست كه بهشتيان چشم به آنها مى اندازند همانطوريكه مردم ستارگان را تماشا مى كنند وارد آن قصرها نمى شود مگر پيغمبر مستمند يا شهيد بينوا و يا مؤ من فقير.
2- نصف روز قبل از اغنياء داخل بهشت مى شوند كه طول آن نصف پانصد سال است .
3- هرگاه ثروتمند بگويد سبحان الله والحمدالله و لا اله الا الله و الله اكبر و فقيرى هم همين ذكر را بگويد ثواب غنى معادل فقير نمى شود اگر چه ده هزار درهم انفاق كند اين سبقت در ساير كارهاى نيك و عبادات محفوظ است . پيك بازگشته به آنها خبر داد همه گفتند به اين وضع راضى شديم .
منتهى الامال ص 332

در يكى از سفرها حضرت رسول صلى الله عليه و آله امر فرمود: همراهان گوسفندى بكشند. مردى از اصحاب عرض كرد كشتن آن به عهده ى من ديگرى گفت : پوست كندنش با من سومى عرض كرد من آنرا مى پزم حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرمود: جمع كردن هيزمش با من گفتند يا رسول الله ما در خدمتگزارى حاضريم ، هيزم جمع مى كنيم شما خود را به زحمت نيندازيد فرمود: مى دانم ولكن خوش ندارم خود را بر شما امتيازى بدهم . خداوند دوست ندارد كه بنده اش را ببيند خويش را بر رفيقان و همراهان امتياز داده است .منتهى الامال ج 1 ص 18.

دانى كرا سزد صفت پاكى           آنكو وجود پاك نيالايد.
تا خلق از او رسند بآسايش          هرگز به عمر خويش نياسايد
تا ديگران گرسنه و مسكينند        بر مال و جاه خويش نيفزايد
تا بر برهنه جامه نپوشاند             از بهر خويش جامه نيفزايد
تا كودكى يتيم همى بيند             اندام طفل خويش نيارايد
مردم بدين صفات اگر يابى            گر نام او فرشته نهى شايد

حضرت صادق(ع) فرمود مردى از انصار خدمت پيغمبر(ص) آمده عرض ‍ كرد من خانه اى در فلان محله خريده ام، نزديكترين همسايگانم كسى است كه نه از شر او ايمنم و نه به نيكى او اميدوارم ، پيغمبر(ص) به على (ع) و سلمان و اباذر (راوى ميگويد چهارمى را فراموش كردم گمان ميكنم مقداد باشد) دستور داد در ميان مسجد با صداى بلند بگويند (لا ايمان لمن ام يامن جاره بوائقه) ايمان ندارد كسى كه همسايه ى خويش را ايمن نگرداند از آزار و شر خود.
پس از آن فرمود اعلام كنيد تا چهل خانه از چهار طرف : چپ و راست جلو و عقب همسايه محسوب ميشوند.

جلد شانزدهم بحار ص 43

خطبه 226

سخنى از آن حضرت (ع ) به هنگام غسل دادن و كفن كردن رسول الله (ص ) فرمود:
پدر و مادرم به فدايت يا رسول الله . با مرگ تو رشته اى گسسته شد كه با مرگ ديگران گسسته نشده بود: رشته نبوّت و اخبار غيبى و آسمانى .
حادثه خاصى بود مرگ تو. به گونه اى كه آنان كه به مصيبت مرگ تو دچار شدند ديگر مصيبتها را از ياد بردند و همگان يكسان در مصيبت مرگ تو عزادار شدند. اگر ما را به شكيبايى فرمان نداده بودى و از گريستن و زارى كردن منع نكرده بودى ، آنقدر مى گريستيم تا سرشكمان را به پايان رسانيم . درد جدايى تو در رفتن درنگ مى كند و رنج و اندوه تو چون يار سوگندخورده اى همواره با ماست . در سوگ تو، هر چه بيقرارى كنيم ، باز هم اندك است ، ولى مرگ چيزى است كه كس را ياراى راندن و توان دفع كردن آن نيست . پدر و مادرم به فدايت ، ما را نزد پروردگارت ياد كن و ما را در ياد خوددار.

پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند:
اِنَّ مِن خَیرِ نِسَائَكُم اَلمُتَبَرَّجَةَ مِن زَوجِها الحصَانَ عَن غَیرِه ؛
بهترين زنان شما، زني است که براي شوهرش آرايش و خودنمايي کند، اما خود را از نامحرمان بپوشاند.
(بحارالانوار، ج 103، ص 235)

اگر در ميان جمعى بودى و از كسى غيبت شد، او را يارى كن و آن جمع را از غيبت كردن بازدار و از ميانشان برخيز و برو.
رسول خدا صلی الله عليه و آله
كنزالعمال، ج 3، ص 586، ح 8028

پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله) :

حَسَنٌ مِنّي وأنَا مِنهُ، أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّهُ.

حسن از من است و من از اويم؛ هر كه دوستش بدارد، خداوند دوستدار او است.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 43 ، ص 306

گروهى هستند كه نه پيامبرند و نه شهيد ولى مردم به مقامى كه خداوند به خاطر امر به معروف و نهى از منكر به آنان عطا فرموده غبطه مى خورند.
رسول خدا صلی الله عليه و آله و سلم

مستدرک الوسائل، ج 12، ص 128

پيامبر صلى الله عليه و آله: چـهار كسند كـه غيبت كردن از آنها غـيبت نيست : فاسقى كه فسق خودرا آشكارمى سازد، پيشواى دروغگويى كه اگر خوبى كنى، سپاسگزارى نمى كند و اگر بدى كنى، نمى بخشد، كسانى كه از سر خنده و شوخى فحش مادر مى دهند و كسى كه از جماعت مسلمانان كناره گيرد و بر امّت من عيب گيرد و به روى آنها شمشير كشد.

أربَعةٌ لَيست غِيبَتُهُم غِيبَةً : الفاسِقُ المُعلِنُ بِفِسقِهِ، والإمامُ الكَذّابُ إن أحسَنتَ لم يَشكُرْ وإن أسَأتَ لم يَغفِرْ، والمُتَفَكِّهونَ بالاُمَّهاتِ، والخارِجُ عنِ الجَماعةِ الطاعِنُ على اُمَّتِي الشاهِرُ علَيها بسَيفِهِ؛

(بحار الأنوار،ج 75، ص 261، ح 64 - منتخب ميزان الحكمة، ص 438)

پيامبر صلى الله عليه و آله:
انسان بايد براى آخرتش از دنيا، براى مرگش از زندگى و براى پيرى اش از جوانى، توشه برگيرد، چرا كه دنيا براى شما آفريده شده و شما براى آخرت آفريده شده ايد .
لِيَتَزَوَّدِ العَبدُ مِن دُنياهُ لآِخِرَتِهِ ، وَ مِن حَياتِهِ لِمَوتِهِ وَ مِن شَبابِهِ لِهَرَمِهِ ، فَاِنَّ الدُّنيا خُلِقَت لَكُم وَ اَنتُم خُلِقتُم لِلخِرَةِ ؛
تنبيه الخواطر و نزهه النواظر (معروف به مجموعه ورام) ج 1، ص 131

مردم هميشه در خير خواهند بود تا وقتی كه امر به معروف و نهی از منكر می كنند و در نيكی و پرهيزكاری يكديگر را ياری می رسانند.
رسول خدا صلی الله عليه و آله و سلم

تهذیب الاحکام، ج6، ص 181

قالَ رَسولُ الله صلی الله علیه و آله :

خَدِيجَةَ وأَيْنَ مِثْلُ خَدِيجَة؟َ صَدَّقَتْنِي حِينَ كَذَّبَنِي النَّاسُ‏ وَ وَازَرَتْنِي عَلَى دِينِ اللَّهِ وَ أَعَانَتْنِي عَلَيْهِ بِمَالِهَا إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَمَرَنِي أَنْ أُبَشِّرَ خَدِيجَةَ بِبَيْتٍ فِي الْجَنَّةِ مِنْ قَصَبِ الزُّمُرُّدِ لَا صَخَبَ فِيهِ وَ لَا نَصَب

 خدیجه! و کجاست مثل خدیجه؟ زمانى که مردم تکذیبم کردند تصدیقم کرد. بر دین خدا یاریم نمود. و با مالش به کمکم شتافت.
خدا به من فرمان ‏داد تا او را به قصرى زمردین بهشتى که سختى و محنت در آن نیست ‏.
بشارت ‏دهم بحار الأنوار : ج‏43 ،ص131
سفینة‏البحار، ج‏1، ص‏381

پیامبر اکرم (ص):

هر مردی که با سخنان خود، همسرش را آزار دهد خداوند از او بخشش و صدقه ای را قبول نمی کند تا زن خود را راضی کند. اگر چه آن مرد روز را روزه بگیرد، شبها را شب زنده داری کند، در راه خدا برده آزاد نماید و در راه خدا جهاد کند، چنین شوهری اولین کسی است که وارد جهنم می شود.
منبع: بحارالانوار، ج 76، ص 334