یکی ازبیماری های اجتماعی که مانع به کمال رسیدن انسان از نظر فردی و اجتماعی عیب جویی ازدیگران است و از هدایت پروردگار محروم است شخص عیب جو نابیناست فقط عیب های مردم را می بیند و از عیب های خود غافل است
و تنها جنبه منفی را می بیند و این فرد از کارهای خیر و انفاق دوری کرده بیشتربه غیبت واستهزاء و تمسخر دیگران می پردازد.

با نگاهي به عيب جويان و مصاديق آن، مي توان دريافت كه اين گونه افراد اصولا داراي شخصيت هاي متزلزل و بي ثباتي هستند و از عزت نفس (اعتماد به نفس در مفهوم مثبت آن) بهره اي نبرده اند.

برخي از مردم، از نظر روان شناسي اجتماعي، به بيماري منفي نگري به جاي مثبت نگري دچار هستند. آنان به جاي آن كه مثبت هاي هر چيزي را مد نظر قرار دهند و نيمه پر ليوان را بنگرند، به نيمه خالي آن اشاره مي كنند، گروهی از مردم هستند که بدی های مردم را می بینند و مهم می شمارند اما خوبی های آنها را نمی بینند و برای خوبی آنها ارزش قائل نیستند، این گروه عینک بدبینی به چشم دارند اگر کسی دهها صفت خوب داشته باشد و ییک صفت بد، صفات خوب را نادیده می گیرد و حتی یک بار از آنها اسم نمی برد ولی روی آن صفت بد انگشت میگذارند و مکرر به زبان می آورند.>

درآیات 11و16سوره قلم :
خداوند عیب جویانی راکه می خواهندباعیب جویی ،کمبودهای خویش راجبران وخودرادرمرتبه ای برترقراردهندوزمینه تحقیر دیگران رافراهم آورندبه چنان عذابی دچارمی کنندکه خواروذلیل شونددراین آیه بینی عیب جویان را به خرطوم فیل تشبیه می کند ومی فرماید که روزی بربینی آنان داغ می نهیم وبرزمین حقارت می کشیم .داغ گذاردن بربینی که به خرطوم شبیه است بدترین وشدیدترین ذلت وخواری است که عیب جویان می بایست درقیامت متحمل شوند وکسی ازدیگری عیبجویی نمی کندمگراینکه آن عیب راازخوددورکند.
امیرالمومنین(ع)فرمود:کسی که درعیب خویش اندیشه کندازعیب جویی دیگران بازمی ماند وکسی که به روزی خداوند خوشنودباشد برآنچه ازدست داده است غمگین نمی شود وفرمودندکسی که درعیب های مردم بنگرد سپس آن عیوب رابرای خویش بپسندد چنین کسی نادان واقعی است . جهادبانفس، حدیث 335،ص 175