درفرهنگ ديني نام مسجد يادآور بندگي و كرنش در پيشگاه خداوند متعال است. مسجد يعني جايگاه سجده و سجده اوج عبادت و بندگي انسان براي خداست كه(( السجود منتهي العبادة من بني آدم)) بحار الانوار ،ج82،ص 164

در حقيقت درآيين پاك محمدي(صلي الله عليه وآله) باآن كه همه گستره خاك ، مسجد است كه((جعلت لي الارض مسجداَ)) وسائل الشيعه ،ج3، ص 422 ولي برترين و اصيل ترين محفل براي عبادت و تقرب جستن به خداوند متعال مساجد هستند. به فرموده امام خميني(ره) در صدر اسلام هروقت مسلمين مي خواستند به جنگ عزيمت كنند از مساجد تجهيز مي شدند.

پيامبر خدا (صلي الله عليه وآله) فرمودند: خداوند در روز قيامت ، مساجد دنيا را  در چهره مركبهايي نفيس، نوراني و سفيد به عرصه محشر وارد مي كند. پاهاي آنها از عنبر ، سرهاشان از مشك و افسار آنها از زبرجد سبز است. مؤذنان از پيش رو و امامان جماعت پشت سر آن در حركتند.آباد كنندگان مسجد نيز از هر سو خود را بدو آويخته اند. مسجد در اين حال با همراهان خود، همچون برقي گذرا عرصه هاي قيامت را مي نوردد. مردم مي گويند: بي گمتن اينها فرشتگان مقرب الهي و پيامبرانند .ناگهان ندا مي رسد: اينان نه فرشته اند و نه پيامبر؛ بلكه اينها اهل مسجد و گروهي از امت پيامبرند كه به نماز اهتمام داشته اند.  الجامع لاحكام القرآن ، ج12، ص 268