صحیفه سجادیه

ترجمه :
15. خدايا سپاس ترا بر آن نعمت تندرستى كه پيوسته در فضاى آن مى‏ گشتم. و سپاس ترا بر علتى كه اكنون در بدنم پديد آورده ‏اى. زيرا نمى ‏دانم اى معبود من كه كدام يك از اين دو حال براى شكر تو سزاوارتر است، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولى است!

زمان تندرستى كه روزي هاى پاكيزه ‏ات را بر من گوارا ساخته بودى، و مرا براى طلب خشنودى و فضل خود نشاط بخشيده بودى. و بوسيله آن، بر طاعتى كه به انجامش موفقم مى‏ داشتى، نيرو بخشيده بودى؟ يا در زمان بيمارئى كه مرا به آن آزموده ‏اى، و نعمت دردهائى كه به من تحفه فرستاده‏اى تا گناهانى را كه از آن گرانبار شده‏ ام تخفيف بخشى، و مرا از بديهائى كه در آن فرو رفته ‏ام پاك سازى، و به فرا گرفتن توبه متنبهم كنى. و بوسيله تذكر نعمت سلامت پيشين گناه بزرگم را محو نمائى. و حال آنكه در خلال اين احوال اعمال پاكيزه‏اى وجود دارد كه دو فرشته كاتب اعمال برايم نوشته ‏اند: اعمالى كه فكر آن به خاطرى نگذشته، و زبانى به آن گويا نشده، و هيچ كدام از اعضاء در انجامش رنج نبرده است. بلكه از روى تفضل تو بر من و احسانت در باره من نوشته شده است.

خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست و هر چه را كه برايم پسنديده ‏اى در نظرم محبوب ساز. و تحمل آنچه را كه بر من وارد ساخته ‏اى آسان فرماى و مرا از آلودگى اعمال پيشينم پاك ساز و از شر افعال ناستوده ‏اى كه از اين پيش مرتكب شده ‏ام بپيراى. و از لذت عافيت كاميابم كن،و گوارائى سلامت را به من بچشان، و بيرون شدنم از اين بيمارى را بسوى عفو و انتقالم از اين در افتادن را بسر منزل گذشت، و بيرون شدنم از اين اندوه را بسوى رحمت، و نجات يافتنم از اين شدت را بسوى گشايش خودت قرار ده، زيرا توئى كه بى ‏شرط استحقاق، احسان مى ‏كنى. و بدون سابقه، نعمت عظيم مى ‏بخشى. و توئى بخشايشگر كريم. و صاحب عظمت و تكريم.