این جماعت را خدا فقط برای گریستن آفریده و این شهر را تنها برای تماشا. آن لحظه که صدایشان کردی، بی‏ پاسخت گذاشتند و اینک که خاموش شده ‏ای، برایت به سر و سینه می ‏کوبند! تنهاترین مرد مدینه، به ابوذر می‏ فرماید: «برو، با صدای بلند، اعلام کن که به خانه ‏هایشان برگردند، تشییع جنازه فاطمه علیهاالسلام به تأخیر افتاده!» کم‏کم مدینه در سکوت فرو می‏ رود و کودکانت در خویش! چاره‏ ای جز صبر نیست که اینان وارثان زخم غربت تواند!
علی علیه ‏السلام ، تنهاتر شده است.

شب، عمیق شده است. وقت آن است که جنازه را به ‏سوی بقیع حرکت دهند. کودکان، غریبانه به دنبال تابوت می‏دوند. پدر سفارش کرده که بی‏صدا بگریند. مبادا اهل مدینه ـ همان‏ ها که تو اجازه حضور در تشییع خود را به آنان نداده‏ای ـ بیدار شوند و…>

دشوارترین هنگامه هستی فرا می ‏رسد. علی علیه ‏السلام در قبر داخل می‏شود. با خاک، با خدا چه می‏ گوید؟! هیچ‏کس نمی‏فهمد جز تو: «پروردگارا! مردمان از او بریدند. پس تو با او پیوند کن!» اگر کسی علی علیه ‏السلام را پیش از این دیده باشد، اینک که از قبر تو بیرون می‏ آید؛ دیگر او را نخواهد شناخت. اینجاست که تنهایی خود را امضا کرده است!
دیگر برای پشیمانی دیر شده است
خبر در شهر منتشر شده: دختر پیغمبر صلی‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله ‏و سلم را دیشب به خاک سپردند!
و علی در بقیع، چندین صورت قبر درست کرده تا کسی نتواند مزار واقعی‏ات را پیدا کند.
مردم، به سرزنش هم مشغولند (وای بر ما! پیغمبر صلی‏ الله‏ علیه ‏و ‏آله ‏و سلم یک دختر بیشتر نداشت. آن وقت او را به خاک سپردند. بی‏ آنکه بر او نماز بخوانیم… حتی جای قبرش را نمی ‏دانیم!) چه سرزنش عبثی! چه ملامت بیهوده ‏ای! دیگر برای پشیمانی، دیر شده است، خیلی دیر!
نگاه سبزت را از زمین، دریغ مدار!
علی علیه‏السلام به مزار بی‏نشانت خیره مانده و عالم به علی علیه ‏السلام . تو از شرقی ‏ترین زاویه عرش، به تماشای زمین نیم ‏مرده نشسته ‏ای. چشم از این تماشای پرشکوه، آنی و کمتر از آنی برندار که بی ‏رونق نگاه سبزت، زمین دوامی نخواهد داشت.
علی علیه ‏السلام به خانه برمی‏ گردد؛ با غربتی که هیچ‏کس جز تو، ارتفاعش را درک نکرد. ذوالفقار را در نیام فرو می‏برد و خود به نیام خانه برمی‏گردد، اما به راستی، کدام خانه؟! مگر علی علیه ‏السلام بی ‏فاطمه علیهاالسلام خانه دارد؟! این سؤالی است که آفرینش از پاسخ به آن ناتوان است!
پهلوی زمان شکسته است.

محبوبه زارع