چشم هم حجاب دارد

خود را همواره در محضر حق‌تعالی دانستن و او را به یقین، در همه حال مراقب و بینای به افعال خود نگریستن، مانع از انجام گناه می‌شود.
«قُل لِّلْمُۆْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ…» (1)
به مۆمنان بگو: چشم‌های خود را از نگاه به نامحرم فرو گیرند.
«وَقُل لِّلْمُۆْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ …» (2)
و به زنان با ایمان بگو: چشم‌های خود را از نگاه هوس‏آلود فرو گیرند.
گفتنی است اگر انسان به خوبی بداند «عالم محضر خداوند است» و باور کند که هیچ یک از اعمال و حرکات ما از دید الهی پنهان نیست و این مطلب را بارها و بارها به خود تلقین کند تا به مرحله احساس و باور قلبی برسد، ترک عملی که موجب ناخشنودی خداوند است، کاری ممکن و شدنی می‌باشد.

پیامبر اکرم (ص) در حدیثی می‌فرمایند:pan style="font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">«یابن آدم… و اِن نازَعک بَصرُکَ الی ما حَرمَت علیک فقد اَعنتُکَ علیه بطبقتَینِ فاطبق» (3)
فرزند آدم … اگر چشمت بخواهد تو را به نگاه حرام بکشاند، من دو پلک در اختیار تو قرار داده‌ام، پس آن‏ها را فرو بند.
و نیز پیامبر اکرم (ص) می‌فرمایند:
«هر چشمی در روز قیامت گریان است، مگر سه چشم: چشمی که از خوف خداوند بگرید و چشمی که از محارم الهی بسته گردد و چشمی که در راه خدا بیدار بماند»
حضرت صادق (علیه‏السلام) نیز در حدیثی نورانی می‌فرمایند:
«النّظرُ سهمٌ مسموم مِن سَهامِ ابلیس مَن ترَکها لله عَزّوجلّ لا لِغیرِه اعقبه آمِناً و ایماناً یَجد طَعمه»(4)
نگاه ناروا، تیری مسموم از تیرهای شیطان است. هرکس آن را تنها به خاطر خدا ترک کند، خداوند آرامش و ایمانی به او می‌دهد که طعم گوارای آن را در خود می‌یابد.

اگر چشم رها و آزاد گردد و به هر صورت و هر منظره‌ای نگاه کند، این کار عادت و ملکه انسان می‌شود.

امیرمومنان علی (علیه‏السلام) می‌فرماید:
«هر کس چشمش را آزاد بگذارد، حسرتش زیاد می گردد».(5)
با مراقبت درونی و دوری از زمینه‌های بیرونی و سپردن دل و روح خود به خداوند، از دستبرد شیطان می‌توان محفوظ ماند و اگر انسان با وجود مواظبت و پاسداری از دل و چشمش، گاهی فریب خورد و نگاهی نابجا انداخت، می‌تواند با توبه فوری، این خطا را جبران کند و اثر سوء آن را از جان و روحش پاک کند.
مهم این است که نگاه، به صورت عادت در نیاید و قبح آن شکسته نشود، یعنی باید فرد هوشیار باشد و از دل و چشم خود نگهبانی کند و اگر گرفتار خطا شد، با سلاح توبه، دشمن را ناکار کند، چون اگر چشم رها و آزاد گردد و به هر صورت و هر منظره‌ای نگاه کند، این کار عادت و ملکه انسان می‌شود و در روایتی از امام عسکری(ع) آمده است: برگرداندن صاحب عادت از عادتش، مانند معجزه است.(6)
اگر انسان به خوبی بفهمد که بسیاری از آلودگی‌ها و انحرافات از یک نگاه ناروا که نگاه‌های بعدی را به دنبال داشته و استغفار و توبه‌ای همراه آن نبوده، سرچشمه گرفته است، همین فکر، عامل کنترل بسیار مهمی است که انسان بیدار و هوشیار را از خطا حفظ می‌کند.
پی ‏نوشت ها:
1- سوره مبارکه نور آیه 30
2- سوره مبارکه نور آیه 31
3- اصول کافی جلد 8 صفحه 219، نشر دارالکتب الاسلامیه
4- میزان الحکمه جلد 4 صفحه 3292، نشر دارالحدیث
5- بحارالانوار، ج14، ص 38
6- بحارالانوار، ج14، ص 38