ای صاحب الزمان!
زمانی که طلوع کنی از صبح گاهان به یاریت خواهم آمد مگر میشود تو بیایی و دعوت کنی من قبول نکنم.
می خوام وقتی آمدی آماده باشم و تمام چیز هایی که نیاز هست آموخته باشم واین آموخته ها جمع میشود دریک مکان به نام حوزه علمیه.
می دانم که بنا به درخواست تو بود که الان این جا در این مکان هستم راستش رابخواهی اصلا فکر نمی کردم که دعوتم کنی واز جزو چند صد نفر مرا انتخاب کرده باشی.
طلبه بودن یعنی عشق یعنی افتخار یعنی این که هنوز هم نگاهت روی من هست!
آری تنها دلیل طلبه بودنم می تواند یک علت داشته باشد وآن تو هستی.
صادقانه بگویم خرسندم از این دعوت.
زهرا کرمی