در ضلع شرقی مسجد جامع بازار تهران غذا فروشی داشت . مرحوم حاج میرزا احمد عابد نهاوندی معروف به «مرشد چلویی»

روی تابلوی بالای دخل مغازه اش نوشته شده بود :« نسیه و وجه دستی داده می شود . حتی به روی جناب عالی به قدر قوه »مرحوم مرشد در جلوی آشپزخانه ای که ایستاده بود،گفته بود کسانی که می خواهند غذا بیرون ببرند ، هدایت کنند تا از نزد او بگذرند چون بیشتر کسانی که غذا بیرون می بردند بچه ها و نوجوانانی بودند که برای کار فرمایان و صاحبان مغازه های بازار غذا می گرفتند و می بردند و خودشان از آن غذا محروم بودند . کودکی که با ظرف غذا در دست ، نزد او می آمد مقداری پلوی زعفرانی روی بادیه او می ریخت و ظرف را کامل می کرد و بعد تکه ای کباب یا لقمه گوشت یا اگر تمام شده بود ، ته دیگی زعفرانی داخل روغن می کرد و دهان آن پسر بچه یا نو جوان می گذاشت و همین طور فقیران و مسکینان صفی داشتند که از داخل راهرو شروع می شد و به اول سالن مغازه ختم می گشت . افراد فقیری که معمولا عائله مند بودند و بعضی مورد شناسایی مرشد قرار داشتند ، هر روز می آمدند و به نسبت تعداد عائله خود غذای رایگان و خرجی یومیه می گرفتند .

کتاب بهترین کاسب قرن

این شعر از آن مرحوم است :

کو آن کسی که کار برای خدا کند ؟ برجای بی وفایی مردم وفا کند
هرچند خلق سنگ ملامت بر او زنند بر جای سنگ نیمه شب ها دعا کند