فی الکافی عن الباقر(ع) : « قلت لابی جعفر علیه السلام حدثنی بما انتفع به فقال یا ابا عبیدة اکثر ذکر الموت (الشافی صفحه534)»

شرح حديث از امام خامنه ای ( مدظله العالی)
ابو عبید از حضرت ( باقر علیه السلام ) درخواست نصیحت می کند که چیزی به من بگو که من از آن بهره مند بشوم . حضرت می فرمایند : یاد مرگ را در ذهن خود زیاد کن ! فانه لم یکثر الانسان ذکر الموت الا زهد فی الدنیا ؛ . هر کسی که زیاد به یاد مرگ باشد به دنیا بی رغبت می شود. جلوه های دنیا در چشم او و در دل او بی رونق می شود . واقع قضیه هم همین است . کسانی که خیلی به دنیا چسبیده اند ، از یاد مرگ می گریزند . اگر کسی اسم مرگ را بیاورد ،پریشان و آشفته می شوند . شنیدیم بعضی ها را که وقتی نصیحتشان می کردند ، اسم مرگ را می آوردند ، دستپاچه می شدند . می گفتند آقا نگو ! اصلا می ترسند به یاد مرگ بیفتند . این ، از جهت چسبندگی شدید به دنیاست . اصلا طاقت ندارد اسم مرگ را بشنود . چون مرگ فراق همه چیز است . همه آن دلخوشی ها ، دل بستگی ها و لذت هایی که انسان در دنیا دارد ، از همه این ها مفارقت می کند و دور می شود. این کسی که دل بسته به این هاست چه چیزی برایش بدتر ، سنگین تر ، سخت تر از این مفارقت است ؟ انسان یک چیزی گم کند ، چیزی که به آن دل بسته است ،چقدر آشفته می شود ؟! حالا همه محبوب های زندگی را ، افراد محبوب ، اشیاء محبوب ، همه این ها را از دست می دهد . بین او و همه این ها جدایی می افتد . این کسی که دل بسته به این هاست ، از مرگ وحشت می کند اصلا اسمش را نمی خواهد بشنود. بنابراین ، یک قاعده روشنی شد ، که اگر می خواهید این حالت دل بستگی کم بشود ، زیاد یاد مرگ بکند .

شرح حدیث از امام خامنه ای ( مدظله العالی ) 7/8/ع87