گـــاهے چــه راحـت غیبت میڪنیـم
چــه راحـت دروغ میگویـیم
راحـت با پدر و مادر تنــدے میڪنیـم
در خیابان ڪه راه میرویـم چـه راحـت این طـرف و آن طـرف را نگاه میڪنیــم و ڪنترل نگاه را به فراموشے میسپاریـم
چه راحــت از نامحرم دلبرے میڪنیم
چـه راحـت تنبلے میڪنیـم
چه راحت بیخیال میشویـم و چه بے هدف زندگے میڪنیم
گـاهے چـه راحت از شـــــهدا فاصله میگیریم
چه راحت دل مولا را میشڪنیـم
چه راحت خداحافظ حـــــسین میگوییم
گــاهے طــورے غــرق زندگے و روز مرگے میشویـم ڪه فرامـوش میڪنیم ڪجا بودیـم و ڪجا هسـتیم…
ڪــــــه بودیم و چـــــه شدیم …