نکات بسیار ریز و روشن نشده ای در زندگی موسی بن جعفر هست. موسی بن جعفر یقیناً یک دورانی را در خفا زندگی می کرده، اصلاً زندگی زیرزمینی که معلوم نبوده کجاست. که در آن زمان خلیفه ی وقت افراد را می خواست، از آنها تحقیق می کرد که موسی بن جعفر را شما ندیدید، نمی دانید کجاست؟ و آنها اظهار می کردند که نه…

- شما ببینید زندگی یک انسانِ این جوری، زندگی کیست؟ یک آدمی که فقط مسئله می گوید، معارف اسلامی بیان می کند، هیچ کاری به کار حکومت ندارد، مبارزه ی سیاسی نمی کند، که زیر چنین فشارهایی قرار نمی گیرد. حتی در یک روایتی من دیدم که موسی بن جعفر(علیه السلام) در حال فرار و در حال اختفا در دهات شام می گشته، «وَقعَ موسی بن جعفر بَعضِ قُرایِ الشّام هارِباً مُتَنَکِّراً فَوَقَعَ فی غار»(بحار الانوار، ج۴۸،ص۱۰۵)، که توی حدیث هست، روایت هست که موسی بن جعفر مدتی اصلاً در مدینه نبوده، در روستاهای شام تحت تعقیب دستگاه های حاکمِ وقت و مورد تجسّسِ جاسوس ها، از این دِه به آن ده، از آن ده به این ده، با لباس مبدّل و ناشناس؛ که در یک غاری، حضرت به یک غاری می رسند و در آن غار وارد می شوند و یک فرد نصرانی در آنجا است.

حضرت با او بحث می کنند؛ در همان وقت هم از وظیفه و تکلیف الهی خودشان که تبیین حقیقت هست، غافل نیستند؛ با آن نصرانی صحبت میکنند و نصرانی را مسلمان می کنند.

- این زندگی پرماجرای موسی بن جعفر یک چنین زندگی است، که شما ببینید این زندگی چقدر زندگی پرشور و هیجانی است. ما امروز نگاه میکنیم، موسی بن جعفر خیال می کنیم یک آقای مظلوم بی سر وصدایِ سربه زیری بود در مدینه و رفتند مأمورین این را کشیدند، آوردند در بغداد یا در کوفه در فلان جا یا بصره زندانی کردند، بعد هم مسموم کردند و از دنیا رفت، همین و بس.
قضیه این نبود.
- قضیه یک مبارزه ی طولانی، یک مبارزه ی تشکیلاتی، یک مبارزه ای با داشتن افراد زیاد. در تمام آفاقِ اسلامی موسی بن جعفر کسانی داشت که به او علاقه مند بودند.
منبع :
کتاب ، انسان۲۵۰ ساله،
ص۲۹۶ و ۲۹۷،
بیانات مقام معظم رهبری درباره زندگی سیاسی_مبارزاتی ائمه معصومین (ع).