بسم ربّ الشهدا و الصدقین

ناخودآگاه به ذهنم می آیی و مرا یاد خدا می اندازی، چقدر خداوند به شما لطف کرد که تصورت موجب یاد خدا می شود برای دیگران و روز یادبودت یاد ساده زیستی و بی ریایی.

این یک اتفاق نبود بلکه نتیجه زندگی خداییت بود و دعاهای خالصانه ات و سبک زندگی علوی ات و….

به یادت که می افتم، بخصوص روز بزرگداشتت، به یاد لبخند همسرت می افتم که چگونه با رضایت و خشنودی از تو سخن می گفت و با خود می گویم شهادت حق تو بود و گوارای وجودت.

چیزی که نگرانم می کند این است که چگونه شبیه تو باشم و خود را به تو و سپس به خدا نزدیک کنم؟

این افکار باعث می شود که روز به روز خودم را به سبک زندگی ات نزدیک تر کنم و تاثیر تو چنان است در زندگی ام که شخصی هر لحظه به من کارهای خوبم را یادآوری می کند و در خطرها کمکم می کند.

حضور تو زندگی ام را سراسر شاده کرده است، پس ای شهید باید به تو زنجیر کنم بند دلم را

عزیزه عرفانی تقدیم به شهید مصطفی صدرزاده