إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِی الصَّلَاةِ فَخَفَّفَ صَلَاتَهُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِکَتِهِ

أَمَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی کَأَنَّهُ یَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِ غَیْرِی أَمَا یَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِی

” اصول کافی، جلد 3، صفحه ی 269 “

ترجمه ی حدیث:

از امام صادق (علیه السلام) منقول است که حضرت فرمودند:

هرگاه بنده به نماز بایستد و نماز خود را سبک به جا آورد، خداوند خطاب به ملائکه می­فرماید: آیا بنده ی من را نمی­ بینید؟ گویا این طور فکر می­ کند که برآورده کردن احتیاجات او به دست غیر من است. آیا نمی داند که برآورده کردن احتیاجات او به دست من است؟

شرح حدیث:

آنگاه که بنده می­ ایستد به نمازخواندن ( و به تعبیری که ما در گذشته در این روایات داشتیم، آنگاه که می­خواهد ‌بدهی الهی را ادا کند. گفته شد که یک طلب از خدا داری که روزی­ات است و یک بدهی هم داری که واجباتت است) آنگاه که می­خواهد بدهی ­اش را به خدا ادا کند. یکی از بدهی ­ها هم نماز است.

ادامه مطلب

صفحات: 1· 2