مراسم عزاداری شب تاسوعای حسینی علیه‌السلام برگزار شد
مراسم عزاداری شب تاسوعای حسینی با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی و جمعی از مسئولان و قشرهای مختلف مردم در حسینیه امام خمینی رحمه‌الله برگزار شد.
در این مراسم، حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین پناهیان در سخنانی با اشاره به نمونه‌هایی از عوامل نفوذی و نفوذپذیر در تاریخ اسلام و آسیبهای سنگینی که از سوی این افراد به جامعه‌ی اسلامی وارد شده است، گفت: ایجاد تفرقه و دودستگی از جمله بسترهای نفوذ دشمن است و برای جلوگیری از نفوذ باید دشمن و شیوه‌های نفود او را شناخت و همچنین از قرارگرفتن نفوذپذیران در مراکز تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری جلوگیری کرد.
وی، ولایت‌گریزی را یکی از شاخصه‌های اصلی نفوذپذیران دانست و افزود: باور به قدرت درونی و تقویت عناصر اقتدار داخلی، راه نفوذ دشمن را مسدود می‌کند و برنامه‌ریزی و عمل مسئولان نیز باید به‌گونه‌ای باشد که امید دشمن را ناامید کند.
همچنین در این مراسم آقایان سماواتی و مطیعی به ذکر مصیبت و نوحه‌سرایی در رثای حضرت سیدالشهدا و حضرت ابالفضل‌العباس علیهماالسلام پرداختند.
برگزاری اولین شب مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام
مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران باوفای ایشان، با حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
در این مراسم که هزاران نفر از اقشار مختلف مردم و جمعی از مسئولان نظام حضور داشتند، حجت الاسلام والمسلمین صدیقی با تبیین ویژگیها و اهداف قیام تاریخ ساز عاشورا، ازخودگذشتگی را ویژگی مهم حماسه سازان این واقعه خواند و گفت: حضرت امام حسین علیه‌السلام پرچمدار ایثار و ازخودگذشتگی بود و نهضت ایشان در ادامه نهضت حضرت رسول الله صلی‌الله علیه و آله و سلم بود.
همچنین در این مراسم آقایان انسانی و منصور ارضی به ذکر مصیبت و مرثیه‌خوانی پرداختند.
مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام تا یکشنبه سوم آبان (دوازدهم محرم) ادامه خواهد داشت.
تاسوعا و عاشورا به چه معنا است وآیا قبل از شهادت امام حسین (ع)تاسوعا و عاشورا وجود داشت؟
عاشورا از ریشة عشر به معنای ده و دهم و تاسوعا از ریشه تسع به معنای نه و نهم است .
این لفظ فقط بر نهمین و دهمین روز محرم اطلاق شده است.
به لحاظ آن که حوادث مهم کربلا در روز نهم و دهم ماه محرم الحرام اتفاق افتاد، این دو روز را برجسته تر نموده و به نام تاسوعا و عاشورا یعنی روز نهم و دهم محرم الحرام در فرهنگ مسلمانان به ویژه شیعیان از جایگاه خاصی بهره مند شد.
ابن اثیر در کتاب «نهایه» میگوید: «عاشورا یک اسم اسلامی است» .(1)
همین مطلب را طریحی در «مجمع البحرین» گفته است. (2)
البته پیش از واقعه کربلا ، هم پیامبر اسلام(ص) و هم حضرت علی(ع) شهادت امام حسین(ع) را در کربلا پیشگویی کرده بودند. امام حسین(ع) نیز شهادت خود را پیشگویی کرده، به برخی از پیامبران پیشین نیز شهادت آن حضرت وحی شده بود. (3).
پس از آن که حضرت امام در کربلا به شهادت رسید، روز عاشورا میان مردم به روز حزن و اندوه شناخته شد و شیعیان علی(ع) آن روز را روز عزا و عزاداری قرار دادند . از این رو به نام عاشورای حسینی شهرت یافت.
روزشمار محرم
روز نهم
1. در روز نهم محرم (تاسوعای حسینی) شمر بن ذی الجوشن با نامهای كه از عبیداللّه داشت از “نُخیله” ـ كه لشكرگاه و پادگان كوفه بود ـ با شتاب بیرون آمد و پیش از ظهر روز پنجشنبه نهم محرم وارد كربلا شد و نامه عبیداللّه را برای عمر بن سعد قرائت كرد.
ابن سعد به شمر گفت: وای بر تو! خدا خانه ات را خراب كند، چه پیام زشت و ننگینی برای من آوردهای. به خدا قسم! تو عبیداللّه را از قبول آنچه من برای او نوشته بودم بازداشتی و كار را خراب كردی… .21
روزشمار محرم
روز هشتم
1. “خوارزمی” در مقتل الحسین و “خیابانی” در وقایع الایام نوشته اند كه در روز هشتم محرم امام حسین علیه السلام و اصحابش از تشنگی سخت آزرده خاطر شده بودند؛ بنابراین امام علیه السلام كلنگی برداشت و در پشت خیمه ها به فاصله نوزده گام به طرف قبله، زمین را كَند، آبی گوارا بیرون آمد و همه نوشیدند و مشكها را پر كردند، سپس آن آب ناپدید شد و دیگر نشانی از آن دیده نشد. هنگامی كه خبر این ماجرا به عبیداللّه بن زیاد رسید، پیكی نزد عمر بن سعد فرستاد كه: به من خبر رسیده است كه حسین چاه ميكَند و آب بدست مي آورد. به محض اینكه این نامه به تو رسید، بیش از پیش مراقبت كن كه دست آنها به آب نرسد و كار را بر حسین علیه السلام و یارانش سخت بگیر. عمر بن سعد دستور وی را عمل نمود.17
روزشمار محرم
روز هفتم
1. در روز هفتم محرم عبید اللّه بن زیاد ضمن نامهای به عمر بن سعد از وی خواست تا با سپاهیان خود بین امام حسین و یاران، و آب فرات فاصله ایجاد كرده و اجازه نوشیدن آب به آنها ندهد.15
عمر بن سعد نیز بدون فاصله “عمرو بن حجاج” را با 500 سوار در كنار شریعه فرات مستقر كرد و مانع دسترسی امام حسین علیه السلام و یارانش به آب شدند.
2. در این روز مردی به نام “عبداللّه بن حصین ازدی” ـ كه از قبیله “بجیله” بود ـ فریاد برآورد: ای حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانی نخواهی دید! به خدا سوگند كه قطرهای از آن را نخواهی آشامید، تا از عطش جان دهی!
امام علیه السلام فرمودند: خدایا! او را از تشنگی بكش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار نده.
حمید بن مسلم ميگوید: به خدا سوگند كه پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالی كه بیمار بود، قسم به آن خدایی كه جز او پروردگاری نیست، دیدم كه عبداللّه بن حصین آنقدر آب ميآشامید تا شكمش بالا ميآمد و آن را بالا ميآورد و باز فریاد ميزد: العطش! باز آب ميخورد، ولی سیراب نميشد. چنین بود تا به هلاكت رسید.16
15. انساب الاشراف، ج3، ص180.
16. ارشاد شیخ مفید، ج2، ص86.
نيايش، هنگام طلب باران پس از قحطى و خشكسالى
صحیفه سجادیه
ترجمه :
19.خدايا، ما را بوسيله باران سيراب ساز، و رحمتت را به باران فراوانت از ابرى كه براى رويانيدن گياه زيبا و بهجت انگيز در همه آفاق زمينت روان گشته بر ما بگستران و با شكوفا ساختن و مايه بستن شكوفه، سرزمينهاى خود را حياتى تازه بخش، و فرشتگان نويسنده اخبار و آثار را شاهد و ناظر بر سقايت نافعى ساز از لطف خود كه مايه بخشندگيش برقرار و فيض بارندگيش دامنه دار باشد، تند بارانى كه آنچه را كه فرو مرده به فيضش زنده كنى، و آنچه را كه از دست رفته است باز آرى، و هر آن نعمت را كه از مخزن كرمت آمدنى است به خان احسانت بر آرى و در دسترس خلق خود بگذارى و روزها را بوسيله آن بيفزائى، و از آسمان لطفت ابرى را چشم همى داريم كه انبوه و فشرده و بى خطر و بىضرر و فراگيرنده و خروشنده باشد و بارانش خسته كننده و برقش فريب دهنده نباشد.
نيايش، هنگامى كه خطرى از او مى گذشت، يا مطلبى كه داشت بزودى بر آورده مى شد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
18.خدايا سپاس ترا بر نيكوئى قضايت، و بر آنچه از من بگرداندى از بلايت. پس نصيب مرا از رحمت خود، در اين عافيت عاجل و نعمت دنياى زائل منحصر مساز كه بوسيله آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و ديگرى به سبب آنچه من ناپسند دارم خوشبخت گردد و در صورتى كه آن عافيت كه روز را در آن به شب برده يا شب را در آن به روز آورده ام مقدمه بلائى دائم و وبالى مستمر باشد، پس آن بلا و وبال را كه برايم به تأخير افكنده اى پيش انداز و آن نعمت و عافيت را كه پيش انداخته اى به تأخير افكن، زيرا چيزى كه پايانش بقا است، كم نيست. و بر محمد و آلش رحمت فرست.
نيايش، هنگامى كه شيطان را بياد مى آورد و از او و دشمنى و مكر او، به خدا پناه مى برد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
17.خدايا ما بتو پناه مى بريم از وسوسه هاى شيطان رجيم، و مكره اى او، و از اعتماد به هوس هاى باطلش كه در دل ما مى افكند و وعده هايش و فريب و دام هايش و از آنكه در گمراه كردن ما از طريق طاعت تو و استخدام ما در معصيت تو، خود را به طمع اندازد، و يا چيزى كه او پيش ما زيبا جلوه داده در نظرمان زيبا آيد و يا چيزى را كه بما ناپسند نشان داده بر ما گران آيد.
نيايش، هنگامى كه از گناهان خود طلب گذشت مى كرد، يا در طلب عفو از عيوب خود زارى مى نمود
صحیفه سجادیه
ترجمه :
16.خدايا اى كسى كه گنهكاران بوسيله رحمتش طلب فرياد رسى مى كنند، و اى كسى كه بيچارگان به ياد احسانش پناه مى برند. و اى كسى كه دل وحشت زدگان از وطن دور گشته، و اى غمگسار غم ديدگان دل شكسته. و اى فريادرس هر تنهاى درمانده، و اى مددكار هر محتاج عقب رانده. توئى كه همه چيز را به علم و رحمتت فرا گرفته اى، و توئى كه براى هر آفريده در نعمتهايت بهره اى برقرار كرده اى. و توئى كه عفوت بر عقابت غالب است، و توئى كه رحمتت بر غضبت سابق است و توئى كه عطايت از منعت فزون است، و توئى كه آفريدگان همگى در محيط توانگريت گنجيده اند.
نيايش هنگامى كه بيمار مى شد يا اندوه يا گرفتارئى بر او وارد مى گشت
صحیفه سجادیه
ترجمه :
15. خدايا سپاس ترا بر آن نعمت تندرستى كه پيوسته در فضاى آن مى گشتم. و سپاس ترا بر علتى كه اكنون در بدنم پديد آورده اى. زيرا نمى دانم اى معبود من كه كدام يك از اين دو حال براى شكر تو سزاوارتر است، و كدام يك از اين دو وقت به ستايش تو اولى است!
زمان تندرستى كه روزي هاى پاكيزه ات را بر من گوارا ساخته بودى، و مرا براى طلب خشنودى و فضل خود نشاط بخشيده بودى. و بوسيله آن، بر طاعتى كه به انجامش موفقم مى داشتى، نيرو بخشيده بودى؟ يا در زمان بيمارئى كه مرا به آن آزموده اى، و نعمت دردهائى كه به من تحفه فرستادهاى تا گناهانى را كه از آن گرانبار شده ام تخفيف بخشى، و مرا از بديهائى كه در آن فرو رفته ام پاك سازى، و به فرا گرفتن توبه متنبهم كنى. و بوسيله تذكر نعمت سلامت پيشين گناه بزرگم را محو نمائى. و حال آنكه در خلال اين احوال اعمال پاكيزهاى وجود دارد كه دو فرشته كاتب اعمال برايم نوشته اند: اعمالى كه فكر آن به خاطرى نگذشته، و زبانى به آن گويا نشده، و هيچ كدام از اعضاء در انجامش رنج نبرده است. بلكه از روى تفضل تو بر من و احسانت در باره من نوشته شده است.
نيايش هنگامى كه ستمى به او مى رسيد يا از ستمگران كارى كه خوش نمى داشت مى ديد
صحیفه سجادیه
ترجمه :
14.اى كسى كه اخبار شاكيان بر او پوشيده نيست. و اى كسى كه در شناخت حقيقت اخبار ايشان به گواهى هاى گواهان احتياج ندارد. و اى كسى كه: ياريش به ستم زدگان نزديك است و اى كسى كه مددكاريش از ستمگران دور است .
تو خود دانسته اى اى معبود من آنچه را كه فلان فرزند فلان در اثر غرور و بى اعتنائى به عذاب و كيفرى كه تو مقرر داشته اى از من هتك كرده، از آنگونه امور كه تو او را از آن منع فرمود اى .
خدايا پس بر محمد و آلش رحمت فرست و ستم كننده بر من و دشمن مرا، با نيروى خود از اجراى ستم در باره من باز دار، و با قدرت خود تندى تيغ دشمنى او را از من فرو كاه و او را در كار خود مشغول دار، و در برابر آنكه با او معارضه مى كند ناتوان ساز.
نيايش در طلب حاجتها از خداى تعالى
صحیفه سجادیه
ترجمه :
13. خدايا اى آخرين مقصد آرزوها و اى كسى كه درگاه او جاى دست يافتن به خواسته ها است و اى كسى كه نعمت هايش را به بها نمى دهد[ و به بهانه مى دهد،] و اى كسى كه عطاهايش را به كدورت منت نمى آلايد. و اى كسى كه به او بى نياز توان شد، و از او بى نياز نتوان گشت، و اى كسى كه روى به او توان آورد، و از او روى بر نتوان تافت، و اى كسى كه مسئلت ها گنجهايش را فانى نمى سازد، و اى كسى كه توسل به وسيله ها حكمتش را تغيير نمى دهد، و اى كسى كه رشته احتياج محتاجان از او بريده نمى شود، و اى كسى كه دعاى خوانندگان او را خسته نمى سازد، تو خود را به بى نيازى از آفريدگانت ستوده اى، و تو به بى نيازى از ايشان شايسته اى و ايشان را به فقر نسبت داده اى، و ايشان سزاوار احتياج به تواند. از اين رو هر كه جبران احتياج خود را از جانب تو طلب كند و برگرداندن فقر را از خود بوسيله تو بخواهد، پس حقا كه او حاجتش را در جايگاه خود طلبيده، و در پى مطلب خود از راهش بر آمده. و هر كه حاجت خود را به يكى از آفريدگان تو متوجه سازد يا او را بجاى تو وسيله بر آمدن آن حاجت قرار دهد، پس حقا كه خود را در معرض نوميدى گذاشته. و از جانب تو سزاوار حرمان از احسان شده است.
نيايش در مقام اعتراف و طلب توبه
صحیفه سجادیه
ترجمه :
12.خدايا سه خصلت مرا از مسئلت تو باز مى دارد و يك خصلت مرا بر آن برمى انگيزد:
باز مى دارد مرا امرى كه صادر كرده اى و من از امتثال آن كندى كرده ام و نهي ى كه فرموده اى و من به مخالفتش شتافته ام، و نعمتى كه آن را به من بخشيده اى و من در شكرش كوتاهى نموده ام.
و بر مى انگيزد مرا، به مسئلت تو، تفضلت بر هر كه رو به تو آورد، و از راه نيكبختى به درگاه تو آيد، زيرا كه همه احسان هاى تو از روى تفضل است و همه نعمتهايت بى مقدمه و بدون سابقه استحقاق است.
نيايش در طلب فرجام نيك
صحیفه سجادیه
ترجمه :
11.اى كسى كه يادت مايه آبروى يادكنندگان است، و اى كسى كه شكرت موجب كامروائى شاكران است، و اى كسى كه طاعتت باعث نجات مطيعان است، بر محمد و آلش رحمت فرست و دل هاى ما را بياد خود از هر ياد و زبان هامان را به شكر خود از هر شكر و اعضايمان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار و اگر براى ما فراغتى از كارها تقدير كرده باشى، پس آن را فراغت توأم با سلامتى قرار ده كه به سبب آن گناهى دامن گيرمان نشود، و خستگى اى بما نپيوندد. تا نويسندگان گناهان با نامهاى خالى از ذكر بدي هامان از طرف ما باز گردند، و نويسندگان حسنات به سبب آنچه از نيكى هاى ما نوشته اند شادان باز آيند، و چون ايام عمرمان سپرى شود و رشته زندگيمان بگسلد. و آن دعوت تو. كه از وقوع و اجابتش گريز نيست. ما را احضار كند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پايان آنچه را كه نويسندگان اعمالمان بر ما مى نويسند توبه اى پذيرفته قرار ده كه بعد از آن ما را بر گناهى كه كرده باشيم و نافرمانى اى كه مرتكب شده باشيم توبيخ نكنى،و روزى كه اسرار و اخبار بندگانت را مى آزمائى در برابر حاضران و ناظران پردهاى را كه خود فرو گستردهاى از روى كار ما برندارى زيرا كه تو نسبت به هر كه ترا بخواند مهربانى و در باره هر كه ترا ندا دهد اجابت كننده اى.
