یکی از راه های ابراز محبت والدین به فرزند، تهیه کردن وسایل بازی و سرگرمیِ مناسب سن اوست. همچنین هرگاه کودک از والدین بخواهد که با او بازی کنند، پدر و مادر باید به این درخواست او پاسخ مثبت دهند، ولی شیوه اداره بازی را بر عهده کودک بگذارند و خواسته های خود را بر او تحمیل نکنند. بازی افزون بر اینکه نشاط و شادابی را به کودک هدیه می کند، به رشد استعدادهای نهفته او نیز می انجامد. پیامبر گرامی اسلام و اهل بیت علیهم السلام با تأکید بسیار بر این موضوع، خود در بازی فرزندانشان، شرکت و به نظارت بر بازی آنها، آنان را بر این امر تشویق می کردند.

ادامه »

کودک به دلیل نزدیک بودن به مبدأ فطرت و داشتن ذهن و دلی پاک و بی آلایش، زمینه بسیار مناسبی را برای تربیت پذیری دارد. او هدیه ای است الهی که با سرشت ساده و زلال خویش پا به جهان هستی گذاشته و از هر گونه زشتی و ناپاکی به دور است و این، والدین و مربیان کودک هستند که با تربیت نادرست خویش، مسیر فطرت پاک و الهی او را منحرف می سازند. بنابراین، در برخورد باکودک باید ویژگی های ذاتی او را در نظر گرفت.

مهربانی، نوازش و انس با کودک، نقش مهمی در تربیت و شکوفایی استعدادهای نهفته او دارند. رسول خدا صلی الله علیه و آله همواره از روی محبت و تواضع، با بچه ها رفتار می کرد. ایشان به استعدادهای فطری آنها توجه داشت و از رنجش و ناراحتی شان سخت آرزده خاطر می شد. در هم نشینی با کودکان، خود را همسان آنان می پنداشت و با آنها سرگرم بازی می شد و به دیگران نیز سفارش می کرد: «مَن کانَ عِنْدَهُ صَبِیٌّ فَلْیَتَصابَّ لَهُ؛ کسی که نزد او کودکی است، باید کودکانه رفتار کند».

ادامه »

آگاهی های دینی اگر درست و متناسب با نیازها و شرایط روحی کودک در اختیارش قرار بگیرد، نقش مهمی در سرنوشت او خواهد داشت؛ زیرا اساس زندگی آدمی را بینش و اعتقادات او تشکیل می دهد و اگر مبتنی بر آموزه های محکم دینی باشد، زندگی او رنگ و بوی الهی می یابد.

پیامبر گرامی اسلام می فرماید: «محفوظات طفل نورس همچون نقشی است که روی سنگ حک شده باشد، ولی محفوظات مرد بزرگ سال مانند نوشتن بر روی آب است.» روزی پیامبر با دیدن تعدادی از کودکان فرمود: «وای بر فرزندان آخرالزمان از روش ناپسند پدرانشان!» گفتند: یا رسول اللّه ، از پدران مشرک شان؟ فرمود: «نه! از پدران مسلمانشان که چیزی از احکام دین را به آنان نمی آموزند و اگر فرزندان بخواهند خود درصدد آموزش مسائل دینی برآیند، آنان را از این کار بازمی دارند و تنها به این دل خوشند که فرزندانشان بهره ناچیزی از دنیا به دست آورند. من از این قبیل پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند».

پیام متن:
 
دوران کودکی، بهترین زمان آغاز آموزش های دینی و اعتقادی است.

زراره مي گويد به امام صادق عليه السلام عرض کردم: قربانت گردم، اگر من زمان غيبت ولي عصر را درک کردم چه عملي انجام دهم؟

حضرت فرمودند: مداومت کن بر اين دعا:

أللّهمّ عرِّفنی نفسَکَ فإنَّکَ أن لَم تُعَرِّفنی نفسَکَ لَم أعرِف نَبیَّکَ
أللّهمَّ عرَّفنی رسولَکَ فانَّک أن لَم تُعَرِّفنی رسولَکَ لَم أعرِف حُجَّتَکَ
أللّهمَّ عرِّفنی حجّتَکَ، فإنَّکَ أن لَم تُعَرِّفنی حُجَتَّکَ ضَلَلتُ عَن دینی ؛

پروردگارا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناسانی، نمیتوانم پیغمبرت را بشناسم.
پروردگارا! پیغمبرت را به من بشناسان که اگر پیغمبرت را به من نشناسانی، نمی توانم حجت تو را بشناسم.
پروردگارا! حجت خود را به من بشناسان، که اگر حجت خود را به من نشناسانی، دین خود را از دست می دهم، و گمراه خواهم شد".

منبع : اصول کافي،ج1،ص337.

امام زمان (عج) عالم به همه امور مردم رُمیلَه (از اصحاب امام علی علیه‌السلام) می‌گوید: در زمان اميرالمؤمنين عليه السلام سخت بيمار شدم، روز جمعه اى احساس كردم كمى سبك شده ام. با خود گفتم: بهترين كار اين است كه امروز غسل كنم و پشت سر امام (علیه السلام ) نماز بخوانم. به مسجد رفتم. وقتى كه اميرالمؤمنين عليه السلام بر منبر نشست، همان بيمارى من عود كرد. پس از اينكه اميرالمؤمنين عليه السلام از مسجد بيرون رفت، وارد قصر (دارالحکومه) شد و من هم با او وارد شدم. حضرت نگاهى به من كرد، و فرمود:ای رمیله تو را چه شده، تو را در پیچ و تاب می‌بینم. پس قصه‌ام را و آنچه مرا راغب به نمازخواندن پشت سر حضرتش ساخت، تعریف کردم
به من فرمود:

ادامه »

_ به نوشته منابع تاریخی خلیفه دوم در روز 23 یا 27 ذی الحجة سال ۲۳ هجری توسط فیروز (یا پیروز) ملقب به «ابو لؤلؤ» غلام مغیرة بن شعبه مجروح شد و سه روز بعد کشته شد. علمای متقدّم شیعه بر اینکه وی در ذیحجه به قتل رسیده اتفاق نظر داشته اند

برخی از منابع معتبری که قتل عمر بن خطاب را در ماه ذو الحجة ذکر کرده اند، این کتب هستند:

مرُوج الذَهب، علی بن حسین مسعودی(متوفی ۳۴۶)، ج ۲، ص۱۳۵۲

تاریخ یعقوبی، یعقوبی(متوفی ۲۸۴)، ج ۲، ص ۱۵۹ // تاریخ مدینه، ابن شَبه نمیری(متوفی ۲۶۲)، ج ۳، ص۸۹۵ و ۹۴۳

ادامه »

مردم زمان غیبت امام زمان علیه السلام از مردم هر زمانی بالاترند، چرا؟

ابوحمزه ثُمالی از ابوخالد کابلی از امام سجاد علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند :

يا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ، لِأَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَيْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ ، وَ جَعَلَهُمْ فِي ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِينَ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله و سلّم بِالسَّيْفِ ، أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِيعَتُنَا صِدْقاً ، وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِينِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ سِرّاً وَ جَهْراً .

اى ابو خالد مردم زمان غيبت امام زمان علیه السلام كه معتقد به امامت او هستند و منتظر ظهورش می باشند از مردم هر زمانى برترند زيرا خداوند تبارك و تعالى عقل و فهم و معرفتى به آنها عطا كرده است كه غيبت امام نزد آنها مانند حضور امام است.

ادامه »

برخی شیعیان ( محبین نادان )
در روز ۹ ربیع الاول به اعمال ناشایستی دست می زنند:
- در این روز خلیفه دوم کشته شده،
ابولولو قاتل عمر، با عشق امیرالمومنین و برای امیرالمومنین، عمر را کشتند.
_ حدیث رفع القلم برای این روز وجود دارد، که هر گناهی بکنیم بخشیده می شود.

_ جواب برای دلیل اول
با مراجعه به کتب معتبر شیعه
خلیفه دوم در این روز از دنیا نرفته بلکه در ماه ذیحجه کشته شد.
روز نه ربیع روز به درک واصل شدن عمرسعد قاتل اباعبدالله الحسین است.

ادامه »

پيامبر اکرم (صلى الله عليه و آله)

إذا غَضِبَ اللّه ُ عَلى اُمَّةٍ و لَم يُنزِل بِهَا العَذابَ ، غَلَت أسعارُها ، و قَصُرَت أعمارُها ، و لَم تَربَح تُجّارُها ، و لَم تَزكُ ثِمارُها ، و لَم تَغزُر أنهارُها ، و حُبِسَ عَنها أمطارُها ، و سُلِّطَ عَلَيها شِرارُها.

هر گاه خداوند بر امّتى خشم گيرد و بر آن عذاب نازل نكند، قيمت ها در آن بالا مى رود، آبادانى اش كاهش مى يابد، بازرگانانش سود نمى برند، ميوه هايش رشد نمى كنند، جوى هايش پُر آب نمى گردند، باران بر آن فرو نمى بارد، و بَدانش بر آن سلطه مى يابند.

منبع : من لا يحضره الفقيه , ج 1 , ص 524

Who was Prophet Muhammad? And what was his mission?
For us Muslims, Prophet Muhammad is the last in the series of 124,000 prophets whom God sent for guidance of human society.
Almighty God says in the Qur’ãn,
“Certainly We have sent Our messengers with clear guidance; and We sent down to them the Book and the scale so that humans may conduct themselves with justice.” (Surah al-Hadid, 57:25)
All great prophets of God –Adam to Noah, Abraham to Moses, Jesus to Muhammad– came to establish justice in society.

ادامه »

Perhaps we all have experienced the situation where we meant to convey a correct criticism with good intentions to a friend, but it has unintentionally leaded to displeasure and annoyance. Have we ever thought about the best way to increase the effectiveness of criticism?
In general, when a person makes a moral criticism, two targets could be sought: (1) the action which the criticizer finds incorrect, (2) the person who has performed the incorrect action. What is painful and burdensome about criticism, and can lead to anger, grudge, and animosity is the damage that hurts one’s pride. Although that person might argue about his action and bring proofs for its correctness, in reality, he is defending “himself", and is attempting to save his esteem and personality.

ادامه »

آیاتی که جایگاه وقف و انفاق و صدقه را مطرح می کنند

 صاحب عروه الوثقی می‌نویسد:« وقف خود نوعی از صدقات است که گاهی واژه صدقه نیز به آن اطلاق می‌شود و نیز گاهی واژه صدقه بر اعم از وقف و اخوات آن یعنی حبس و سکنی و … اطلاق می‌شود. بنابر این وقف همان صدقه جاریه است. یعنی صدقه‌ای که همچنان جاری و مستمر است. بر خلاف صدقاتی که این چنین نیستند.»

وقف در قرآن و روایات
در آیات عدیده‌ای از قرآن سفارش به نزدیک کردن قلوب و محبت و مساعدت به نیازمندان شده که 4 دسته آیات را می‌توان نام برد که هر یک به نوعی به نقش و جایگاه وقف و انفاق و صدقه اشاره دارند. هر چند لفظ وقف در این آیات و روایات نیامده لکن به گفته اکثر فقها و مفسرین لفظ صدقه به ویژه صرفه جاریه در این بیانات اشاره به وقف است.

ادامه »

معنای لغوی
وقف در لغت به معنای ایستادن یا به حالت ایستاده ماندن و آرام گرفتن است و در اصطلاح فقهی، عقدی است که ثمره آن حبس کردن اصل، و رها کردن منفعت آن است.

به عبارت دیگر؛ «حبس کردن چیزی از طرف مالکش به وجهی از وجوه، به نحوی که فروش آن ممنوع باشد، به ارث منتقل نگردد قابل هبه نباشد، فروخته نشود و به رهن و اجاره و عاریت و از این قبیل داده نشود و صرف کردن آن مال در جهتی که واقف تعیین کرده است»

اقسام وقف
وقف به اعتبار موقوف علیه به عام و خاص تقسیم می شود.

وقف عام، وقفی است که مقصود از آن امور خیریه است و مخصوص دسته و طبقه معینی نیست مانند وقف بر فقرا، وقف بر طلّاب و مدارس و مساجد، و مقابل آن وقف خاص است و آن وقفی است که مخصوص دسته معین و خاصی است، مانند وقف بر اولاد یا افراد و یا طبقه ای خاص از مردم.

ادامه »

یکی از جلوه‌ها و جنبه‌های مهم، حساس و زیبای اسلام، سنت حسنه وقف است که همواره برکات و آثار فراوانی برای جهان اسلام داشته و دارد. آنچه بسیار زیبا و شنیدنی است، تنوع دنیای وقف است. واقفین و نیک‌اندیشان محترم بنا بر شرایط زمان از دارایی‌های خود در زمینه‌های مختلف، خدمات بزرگی به فرهنگ و تمدن اسلامی نموده‌اند. در حال حاضر از حیث تنوع نیت‌ها، کشور ما رتبه اول را دارد که در همه زمینه‌ها تقریبا وقف داریم، حتی وقف‌های مهدوی نیز کم و بیش وجود دارد.

وقف مهدوی چرا؟

1. ضرورت نواندیشی در عرصه وقف

2. ضرورت طرح و گسترش فرهنگ مهدوی

این دو عامل بسیار مهم بهترین پاسخ به چرایی وقف مهدوی است.

با نگاهی گذرا به موقوفات، روشن می‌شود که این سنت پسندیده همواره با زمان و مکان در ارتباط تنگاتنگ بوده و همراه با شکل گیری نیازها و فرصت‌ها تنوع و صورت‌های مختلف پیدا نموده است.

ادامه »

 وقف را باید یکی از ویژگی‌های نظام حقوقی و اقتصادی اسلام دانست که در قرآن و روایات اسلامی به طور گسترده ای مطرح شده و اهل بیت علیهم السلام خود جزو اولین واقفان جهان اسلام هستند.

وقف در سخن و سیره امام حسین (ع) نمود خاصی داشته است. در حدیثی آمده است : امام حسین (علیه السلام) زمین و اشیایی را که ارث برده بود پیش از این که تحویل بگیرد، وقف کرد.
همچنین در روایتی آمده است : هنگامی که به امام حسین (ع) خبر دادند «عبدالله بن عامر» - از کارگزاران بنی امیه - چنین و چنان وقف کرده و عده زیادی برده آزاد کرده است، فرمود: «مَثَل عبدالله بن عامر همانند کسی است که از حاجیان و راهیان خانه ی خدا سرقت کرده و سپس اموال دزدی را صدقه می دهد .» آنگاه افزود: إِنَّمَا الصَّدَقَةُ الطَّیِّبَةُ صَدَقَةُ مَنْ عَرِقَ فِیهَا جَبِینُهُ وَ اغْبَرَّ فِیهَا وَجْهُهُ وقفی پاکیزه، وقفی کسی است که در راه کسب آن پیشانی اش عرق کرده و صورتش غبارآلود شده است .» وقتی از امام صادق علیه السلام سؤال شد: «منظور حضرت سید الشهداء علیه السلام چه کسی بوده است؟» فرمود: «علی بن ابی طالب علیه السلام .» (1)

ادامه »