اول ذیحجه، سالروز ازدواج فرخنده حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و حضرت علی (علیه السلام) به عنوان روز ازدواج نامگذاری شده است

ازدواج حضرت علی(علیه السلام) با حضرت فاطمه(سلام الله علیها) به فرمان خداوند، از امتیازاتی است که رسول اکرم(صلوات الله علیه) بر آن مباهات می‌کرد. در این پیوند پر میمنت، فرشتگان آسمان در سرور و شادمانی و بهشتیان به زینت و زیور آراسته شده بودند.

فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دختر پیغمبر اکرم (صلوات الله علیه) و از دوشیزگان ممتاز عصر خویش بود. پدر و مادرش از اصیل‌ترین و شریف‌ترین خانواده‌های قریش بودند. از حیث جمال ظاهری و کمالات معنوی و اخلاقی از پدر و مادر شریفش ارث می‌برد و به عالیترین کمالات انسانی آراسته بود.

ادامه »

در قرآن آیه ای وجود ندارد که به صورت مستقیم به ازدواج امام علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) اشاره کرده باشد. ولی آیاتی وجود دارد که به گونه ای مرتبط و مناسب با این رویداد است.

آیه انتهایی سوره «کوثر»، دشمن پیامبر(صلوات الله علیه) را مقطوع النسل می داند و عنوان می کند که خدا به پیامبر اکرم(صلوات الله علیه) خیر کثیر عطا کرده است و می دانیم که با ازدواج امام علی(علیه السلام) و حضرت زهرا(سلام الله علیها) بود که نسل حضرت پیامبر(صلوات الله علیه) ادامه پیدا کرده و گسترش می یابد.

آیه ای از سوره «رحمن»:در این سوره چنین آمده:«مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ… یخَرُجُ مِنهْمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَان»؛ دو دریا را روان کرد تا با یکدیگر تماس پیدا کردند… از آن دو مروارید و مرجان بیرون می آید. در تفسیر این دو آیه، در روایات آمده که منظور از دو دریا حضرت علی(علیه السلام) و حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و منظور از مروارید، امام حسن(علیه السلام) و مرجان، امام حسین(علیه السلام) است.

ادامه »

سید علی اصغر موسوی

شهر، در عمق سکوت، لحظات اندوهباری را پشت سر می گذارد! گویی به دنبال تکرار خاطره ای است که تلخی آن را پیش تر تجربه کرده است.

آن روز، تابوت مظلومانه امامی بود و شانه چند مرد ناآگاه؛ و امروز شانه تنگ مردمانی ست و عطر تابوت امامی در نهایت مظلومیت؛ امامی که در نهایت جوانی و بهار زندگانی، تأثیر زهرآگین خزان را بر جای خویش به تماشا بنشیند.

گویی تمام آسمانیان، میهمان بغدادند؛ میهمان سوگی غریبانه؛ غریبانه، مثل تمام داغ های نینوایی!

کجایید، شانه های سبز مدینه؟

این شانه های نامحرم، بسی نامهربانند!

کجایید کوچه های مدینه تا مرثیه خورشید را به گریه بنشینید؛ این کوچه ها همیشه با خورشید نامحرمند!

ادامه »

رنجهای امام جواد علیه السلام
امام جواد علیه السلام از همان آغاز امامت با سیل رنجها رویارو بود; مشکلاتی که گاه از سوی حاکمان، زمانی از طرف کارگزاران و منسوبین به طاغوتها و گاهی از سوی جاهلان، متعصبان، گروههای انحرافی و … ایجاد می شد . اینک نمونه هایی را مرور می کنیم:

شکستن حریم امامت
محمد بن ریان می گوید: مامون به هر حیله ای متوسل می شد تا بر امام نفوذ کند، اما ممکن نمی شد، تا اینکه این فرصت هنگام ازدواج دخترش با امام به دست آمد .

ادامه »

امامان معصوم علیهم السلام جملگی الگوی تقوا و پرهیزکاری اند که خود را در همه احوال، به خدای متعال سپردند و جز او دیگری را کفیل امور خویش قرار ندادند و این گونه، درس توکل و اتکا به پروردگار را به پیروان خویش آموختند. به همین دلیل است که دشمنان و مخالفان حق و حقیقت، هر چند در ضایع کردن مقام روحانی و شأن والای آنان کوشیدند و در این راه از هیچ کاری دریغ نکردند، به نتیجه ای نرسیدند و جز سیاه رویی برای خودشان، حاصلی به کف نیاوردند. حضرت امام جواد علیه السلام در این باره می فرماید: «آن که خدای تعالی پذیرا و قبول کننده تعهد اوست، هیچ گاه ضایع و تلف نمی شود؛ ولی آن کس که از خدا برید و به دیگری دل سپرد، خداوند نیز او را به دیگری وامی گذارد». شاهد بر صدق فرمایش آن حضرت، رسوایی مأمون است در حیله هایی که برای تمایل امام جواد به دنیا و اهل آن و به فسق و لهو به کار بُرد، اما هیچ یک از آنها، کمترین تأثیری در امام و ابهت او نداشت.

بیست و یکم اوت هر سال که مصادف با 31 مرداد است، روز جهانی مساجد نامگذاری شده است. در سال 1348 در چنین روزی مسجدالاقصی که قبله اول مسلمین جهان است توسط صهیونیست ها به آتش کشیده شد. یک جریان مسیحی صهیونیستی در آمریکا شکل گرفته که اعتقاد دارد ویرانی مسجد الاقصی وساخت معبد سوم سلیمان شرط ظهور حضرت مسیح (علیه السلام) است و الا ظهور نمی کند. بر پایه این اعتقاد مسجدالاقصی توسط اشغالگران صهیونیست به آتش کشیده شد.

مسجدالأقصی در اسلام، دومین مسجد به شمار می‌آید و از نظر درجه اهمیت، پس از مسجدالحرام و مسجد‌النبی قرار می‌گیرد. از آنجا که مسجدالأقصی قبله اول مسلمانان بوده، نزد آنان از جایگاهی والا برخوردار است. واقعه معراج پیامبر گرامی اسلام(ص) و نمازگزاردن دیگر پیامبران به امامت ایشان در مسجدالأقصی موجب شده تا محبوبیت این مکان مقدس نزد مسلمانان دوچندان شود.

خوش آمدی آزاده سرافراز ، گرچه جای خالی برادران همرزمت نگاه مشتاقت را سخت بارانی کرده است . 

تو امروز با آمدنت چشمان ما را  روشن کردی ، ای آفتاب غیور گرچه چشمانت از شدت رنج اسارت دگر کم سو شده است.

قدم بر دل و دیده ما بگذار ، تو بر گردن همه ما حق داری . می دانم که سال های جوانی ات را پشت میله های اسارت بسر بردی و قامتت در اثر فشار ضربات کینه توزانه دژخیم خمیده است.

خوش آمدی ای عزیز ، گر چه بی برادرانت امدی و تنها چند پلاک شهادت به یاد گار آورده ای .

ادامه »

زمین، گاهواره زندگی انسان و تمام موجوداتِ زنده است، که با تمام کوه‌ها، دریاها، درّه‌ها، جنگل‌ها، چشمه‌ها، رودخانه‌ها، معادن و منابع گران بهایش، نشانه‌ای از نشانه‌های آفریدگار به شمار می‌آید که آن را گسترانیده است. روز دحوالارض روز گسترش زمین روز بسیار مبارکی است و آداب و اعمال ویژه‌ای دارد؛ از جمله:

-روزه داشتن که ثواب 70 سال عبادت را دارد.

- احیا و شب زنده داری شب دحوالارض که برابر با یک سال عبادت است.

- ذکر و دعا.

- انجام غسل به نیت روزِ دحوالارض

صفحات: 1· 2

به گفته مفسّرین، ایه شریفه : ((وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذلِکَ دَحیها؛ و زمین را بعد از آن با غلتانیدن گسترش داد)) (نازعات:30) اشاره به دحوالارض دارد و «منظور از آن نیز این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب های حاصل از باران های سیلابی نخستین فراگرفته بود. این آب ها به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلی درآمدند.» و نخستین برآمدگی نیز که آشکار شد، کعبه بوده است.

در این باره در ایه دیگری به بیانی دیگر می خوانیم: «وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْاَرْضَ؛ و اوست کسی که زمین را گسترش داد». (رعد: 3)

در تفسیر این آیه نیز آمده است:

خداوند زمین را به گونه ای گسترد که برای زندگی انسان و پرورش گیاهان و جانداران آماده باشد؛ گودال ها و سراشیبی های تند و خطرناک را به وسیله فرسایش کوه ها و تبدیل سنگ ها به خاک پر کرد و آنها را مسطح و قابل زندگی ساخت؛ درحالی که چین خوردگی های نخستین آن، به گونه ای بودند که اجازه زندگی به انسان را نمی دادند.

اسرا، با استقامت و پایداری و پای مردی خویش، به بنیانی مرصوص مبدل گشته اند که نه تهدید ابرقدرت ها آنان را به هراس می افکند و نه از محاصره ها و کمبودها به فغان می آیند و نه از خیانت و وحشی گری های صدامِ دیوانه و افسار گسیخته رو به زوال در زدن شهرها و ویران کردن خانه ها و… خم به ابرو می آورند و چون گذشته به راه خود که همان راه اسلام عزیز و عزت و شرف و انسانیت است، ادامه می دهند و زندگی با عزت را در خیمه مقاومتِ صبر، بر حضور در کاخ های ذلت و نوکری ابرقدرت ها و سازش و صلح تحمیلی ترجیح می دهند.

هفده سال پیش در 26 مرداد سال 1369، نخستین گروه آزادگان به میهن اسلامی بازگشتند و ایران را از عطر حضور خود آکنده کردند. آن روز، یادآور خاطره شیرین بازگشت آزادگان به میهن اسلامی است. روزی مبارک که در آن، صابران راست قامت جمهوری اسلامی ایران، پس از سال ها دوری از وطن به خاک میهن پای گذاشتند و به آغوش خانواده و ملت بازگشتند.

وامروز بعد از گذشت سال ها از آن زمان چشمان ما همچنان منتظر آمدن یارانی از تبار خورشید بر دروازه های شهر دوخته شده تا با آمدنشان نفس زنگار گرفته ما را جلا دهند و از قید و بند دنیا آزاد و رها سازند.

در پی انتشار خبر شهادت شهید محسن حججی، مدرسه علمیه امام خمینی (ره) ضمن عرض تسلیت محضر حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف، مقام معظم رهبری مدظله العالی و خانواده معظم شهید بزرگوار ، ختم 72 زیارت عاشورا را جهت شادی روح شهید هدیه می نماید باشد که قدردان زحمات و از رهروان راه شهدا باشیم.

امام رضا (علیه السلام )

​دنیا شده شاد از مه روی علی بن موسی الرضا ع

شاد است کسی که نگه کند به گنبد طلای علی بن موسی الرضا ع

از دست امام عصر امروز بگیرد عیدی خود را

هر کس که بگیرد امشب جشن میلاد علی بن موسی الرضا ع را

مشهد الرضایی روشن ز نور خدا داریم ما

بهترین یادگاری از رسول خدا داریم ما

خود را بهر پذیرایی آماده کنیم

چون که مهمان نازنینی چون علی بن موسی الرضا ع داریم ما

با نام علی بن موسی الرضا به گناهانمان قفل می زنیم

و با اشک توبه به حرمش پل می زنیم

فرموده که هر زمان گرفتار شدید

بر دامن پر ز مهر علی بن موسی الرضا ع دست توسل بزنید

دست هر کس که به دامن مولا برسد

دردهای پنهانش سریع به مداوا برسد

همگی چنگ زنیم بر پنجره فولاد

تا بگیریم برات سفر خانه ی دوست و کرب و بلا

هدیه مان باشد بهر میلادش ذکر یک صلوات
رقیه حاتمی 

امام رضا (علیه السلام) به اخلاق عالی و ممتاز آراسته بود و بدین سبب دوستی عام و خاص را به خود جلب فرموده بود. هم چنین انسانیت او نیز یگانه و بی مانند بود و در حقیقت تجلی روح نبوت و مصداق رسالتی بود که خود آن حضرت یکی از وارثان اسرار آن به شمار می رفت.

امام (علیه السلام) در برخورد با مردمان چهره ی راستین اسلام را ترسیم می کرد. آن هم در عصری که جلال و شکوه پوشالی دستگاه خلافت از این آیین سیمای دیگری ارائه می داد. نخستین نکته این که او همه را دارای ارزش انسانی می دانست و از این دیدگاه با مردم رفتار می کرد.

یاسر خادم نیز گوید: روش امام (علیه السلام) چنین بود که چون خلوت می کرد، حشم و خدم خود را از کوچک و بزرگ جمع می کرد و با آنها گفتگو می نمود و خود را مأنوس و مونس آنها می ساخت و طریقه ی آن حضرت در هنگام غذا خوردن این بود که چون سفره ی غذا را برای آن بزرگوار حاضر می ساختند کوچک و بزرگ و حتی میرآخور را در کنار خود می نشاند و با آنها غذا می خورد.

ادامه »