حد و حدود دوستی و رفاقت
الامام الصَّادِق علیه السلام:
الصَّدَاقَةُ مَحْدُودَةٌ…
أَوَّلُهَا أَنْ تَكُونَ سَرِيرَتُهُ وَ عَلَانِيَتُهُ لَكَ وَاحِدَةً وَ الثَّانِيَةُ أَنْ يَرَى زَيْنَكَ زَيْنَهُ وَ شَيْنَكَ شَيْنَهُ وَ الثَّالِثَةُ لَا يُغَيِّرُهُ عَنْكَ مَالٌ وَ لَا وَلَايَةٌ وَ الرَّابِعَةُ أَنْ لَا يَمْنَعَكَ شَيْئاً مِمَّا تَصِلُ إِلَيْهِ مَقْدُرَتُهُ وَ الْخَامِسَةُ لَا يُسْلِمُكَ عِنْدَ النَّكَبَاتِ
امام صادق علیه السلام: دوستی و رفاقت حد و حدودی دارد…
-آنكه ظاهر و باطنش نسبت به تو يكى باشد.
-خوبى تو را خوبى خود داند و زشتى تو را زشتى خود.
-دارائى و مقام ، او را نسبت به تو دگرگون نكند.
-(هنگام نیاز توبه او) هر چه در توانش است از تو دريغ نکند.
-تو را در بينوائى و گرفتارى وانگذارد.
امالی صدوق/ص669
سعادتمندى
پيامبر اكرم(صلی الله علیه وآله) مىفرمايد:
اگر زندگى سعادتمندان و مرگ شهدا و نجات در روز جزا و امنيت در روز هراس و نور در روز ظلمت و سايبان در روز حرارتِ شديد و سيراب شدن در روز عطش و ارزش و سنگينى در روز سبكى اعمال را مىخواهى، پس قرآن را مطالعه كن، چرا كه قرآن يادآور خداى رحمان و حافظ از شيطان و عامل برترى در ترازوى اعمال است.
ميزان الحكمه، ج٨، ص٧۴
ویژگیهای رفتاری پیامبر اکرم (ص) است که از زبان حضرت سیدالشهداء علیهالسلام
این عبارات زیبا، بخش کوچکی از ویژگیهای رفتاری پیامبر اکرم (ص) است که از زبان حضرت سیدالشهداء علیهالسلام توصیف شده است:
«دائمُ الفکر» بود؛ همیشه در تفکر بود، هرگز از فکر کردن خسته نمیشد؛ «مُتِواصِلُ الأحزانِ» بود؛ یعنی همواره در غمِ شیرینِ باوقاری فرو رفته بود و معلوم میشد که غم متصلی است و بخش اعظم این غم، در دل پیامبر(ص) بود؛ در حالیکه معمولاً بر لبش، لبخند جاری بود؛ اما غمِ سنگین و ریشهداری در دل همراه او بود. آیا غمِ ناشی از درکِ یک حقیقتِ بزرگ بود؟ غمِ مردم بود؟ «لِیسَت لَهِ راحةٌ» هرگز پیامبر را بیدغدغه نمیدیدیم، همیشه دغدغۀ چیزی داشت. «طَویلُ السَّکت» یعنی اهل سکوتهای طولانی بود.
«لایَتَکَلَّمُ فی غَیرِ حاجَةٍ» جز زمانیکه لازم و مفید بود، سخن نگفت. بنای پیامبر بر سکوت بود، الا وقتیکه حرف زدن، ضرورت و فایدهای میداشت.
لَیِّن و اهل مدارا بود. اما تو خالی و بیاراده نبود. باوقار بود، در عین حال ترسناک هم نبود. پیامبر همیشه در بین ما حُرمت و ابهّت داشت، اما هیچوقت از او نمیترسیدیم.
مقصود از وحدت اسلامي چيست؟
استاد شهيد مرتضي مطهري مفهوم «وحدت اسلامي» را اين گونه تبيين مي کنند:
مقصود از وحدت اسلامي چيست؟
آيا مقصود اين است که از ميان مذاهب اسلامي يکي انتخاب شود و ساير مذاهب کنار گذاشته شود؟
آيا مقصود اين است که مشترکات همه مذاهب گرفته شود و مفترقات همه آن ها کنار گذاشته شود و مذهب جديدي بدين نحو اختراع شود که عين هيچ يک از مذاهب موجود نباشد؟
بديهي است که منظور علماي روشنفکر اسلامي از وحدت اسلامي، حصر مذاهب به يک مذهب و يا اخذ مشترکات مذاهب و طرد مفترقات آن ها که نه معقول و منطقي است و نه مطلوب و عملي نيست منظور اين دانشمندان، متشکل شدن مسلمين است در يک صف در برابر دشمنان مشترکشان.
اين دانشمندان مي گويند: مسلمين مايه وفاق هاي بسياري دارند که مي تواند مبناي يک اتحاد محکم گردد.
مرگ چیست؟
امام جواد (ع)فرمودند: از علی بن الحسین (ع) سوال شد که مرگ چیست ؟
در پاسخ فرمودند:مرگ برای شخص مومن همچون دور افکندن لباس چرکین وبرداشتن بندهازنجیرهای سنگین وتبدیل آنها به بهترین و خوشبو ترین لباسها و راحترین مرکبها و بی ترس ترین خانه هاست.و برای شخص کافر همچون دور افکندن لباسهای فاخر و نقل مکان نمودن از منازل نزدیک و بی ترس و تبدیل آنها به چرکترین و خشنترین لباسها و دور افتاده ترین خانه ها و بزرگترین عذابهاست.
معانی الاخبار،شیخ صدوق.ص ۲۸۹
چرا زیارت حضرت امیرالمومنین از جمله اعمال بسیار سفارش شده در روز ولادت رسول خدا صلی الله علیه و آله است.
در بسیاری از منابع شیعه از جمله کتاب شریف «اقبال الاعمال سید بن طاووس» در بخش اعمال روز هفده ربیع الاول زیارت حضرت امیرالمومنین علیه السلام بسیار سفارش شده است که زیارت آن حضرت همان زیارت رسول الله صلی الله علیه و آله است:
منبع:اقبال الاعمال: ص ۸۷ و ۸۸
اما چرا در این روزی که ولادت پیامبر است به زیارت امیرالمومنین سفارش شده است
با استناد به قرآن کریم جواب را ارائه می دهیم :
درسوره آل عمران آیه ۶۱ پس از در خواست مباهله از سوی مسیحیان نجران خدای متعال به حضرت رسول صلی الله علیه و آله می فرماید:
برترین نمازها
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
وبرترین نمازها (ی مستحب) نماز نیمه شب است و چه اندک است به جا آورنده آن.
(کنز العمال: ج۷، ص۷۸۰، ش۲۱۳۷۹)
و باز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
جبرئیل آن قدر مرا به نماز شب سفارش کرد تا این که گمان کردم نیکانِ امّتم شب را نمی خوابند مگر اندکی از آن.
(کنز العمال: ج۷، ص۷۹۰، ش۲۱۴۲۵)
و باز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود:
خداوند حضرت ابراهیم را دوست خود انتخاب نکرد مگر برای دو کارش:
۱. اطعام به مستمندان
۲. نماز شب، هنگامی که مردم در خواب بودند.
(میزان الحکمه: ج۵، ص۴۱۷)
داستان های شیرین از نماز شب
نویسنده: سید عبدالله حسینی
واحدفرهنگی…. رنجبر
ویژگی های رسول خاتم (ص) در قرآن کریم
چرا خداوند پیامبر اکرم (ص) را با دو نام خود توصیف کرده است؟
* مرحوم طبرسی می گوید:
خدای سبحان برای هیچ یک از پیامبران، دو نام از نام های خود را در یک جا جمع نکرده جز برای پیامبر صلی الله علیه و آله که درباره اش فرموده:
«بِالمُؤمِنِینَ رَئُوفٌ رَحِیمٌ» (توبه/128) و درباره خودش نیز فرموده «إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحيمٌ» (حج/65)؛ بدین ترتیب دو صفت از صفات خدا در یک آیه به پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نسبت داده شده است.
علامه طباطبایی(ره) می گویند:
همه این صفاتی که در این آیه بیان شده، برای تأکید قبول دعوت پیامبر (صلی الله علیه و آله) و اجابت فرمان اوست و دلیل این مطلب، آیه بعد است که می فرماید: «فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّه» (توبه/129)
وقتی خداوند انفاق مقدس اردبیلی را جبران می کند!
- انفاق و بخشش از آغاز دین اسلام بلکه قبل از آن از فضایل ارزشمند اخلاقی بوده است و قطعاً انفاق کننده بیش از کسی که به او انفاق میشود، چه در این دنیا و چه در آخرت سود میبرد، اما باید بخشش، خالی از ریا و بدون منت باشد.
آیه:
خداوند متعال در قرآن میفرماید:
وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَيْرٍ فَلِأَنْفُسِکُمْ بقره/272
هرچه انفاق میکنید به سود خود شماست
چهار مطلبی که هر طلبه باید بداند
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی»
-طلبه ای موفق است که
-به والدین خود احترام بگذارد
-مردمی باشد
-در کنار تعلیم به اخلاق وتهذیب نیز بپردازد
-با رفتار و منش و عمل خود مردم را جذب دین کند
- انسان در سایه تلاش، کوشش وممارست می تواند فرد توانمند و تاثیرگذار شود.
-اگر بزرگان دین وعلما تاثیرگذار بودند و توانستند آثار مختلف از خود به جای بگذارند چون در کنار داشتن اخلاص، زحمت زیادی نیز کشیدند.
نشانه قبولى عبادت
رازنماز
با این همه شرایطى كه براى قبولى عبادت و نماز است، باید مراقب بود نماز بى فایده و پرستش بى خاصیت نداشته باشیم. صِرف انجام تكلیف، كافى نیست، باید چنان انجام وظیفه كرد، كه صاحب فرمان كه خداوند است، بپذیرد.
على علیه السلام مى فرماید:
«كُونُوا عَلى قَبُولِ الْعَمَلِ اَشدَّ عنایتاً مِنْكُمْ عَلَى الْعَمَلِ» (بحارالانوار، ج71، ص173) بیشترین توجه شما، به قبولى عمل باشد، نه اصل عمل!
با این حساب، از كجا مى توان فهمید كه طاعتمان را خدا پذیرفته است؟
امام صادق علیه السلام نشانه آن را چنین بیان مى كند:
«مَنْ اَحَبَ اَنْ یَعْلَمَ اَقُبِلَتْ صَلوتُهُ اَمْ لَمْ تُقْبَلْ فَلْیَنْظرْ هَلْ مَنَعَتْهُ صَلوتُهُ عَنِ الْفَحْشاءِ وَالْمُنْكَرِ؟ فَبِقَدْرِ ما مَنَعَتْهُ قُبِلتْ مِنْهُ» (بحارالانوار، ج82، ص198)
هر كه مىخواهد بداند آیا نمازش پذیرفته شده یا نه، ببیند آیا نمازش، او را از گناه و زشتى بازداشته است؟ به هر مقدار كه نمازش، مانع گناه و منكر شود، نمازش قبول شده است.
« کتاب راز نماز، محسن قرائتی»
« آفت بزرگ »
کسانی که اهل نماز شب هستند، نباید توقّع داشته باشند حالا که ما برای نماز شب بلند میشویم، باید جبرئیل نازل شود و یک نامه نیز از طرف خدا بیاید؛ در روز هم همه باید به ما سلام کنند و من هم میتوانم از همه انتقاد کنم و به همه ایراد بگیرم. نه! اینجور نیست. این مرض بدتر از آن است که شخص نماز شب نخواند.
کسانی که اهل نماز شب هستند باید مواظب خودشان باشند تا شیطان از راه دیگری آنان را فریب ندهد و گرفتار عُجب و خودبینی نکند.
در روایت آمده است که خداوند متعال در حدیث قدسی میفرماید:
بعضی از بندگان هستند که برای عبادت بلند میشوند،
تلاش میکنند،
از خواب بلند میشوند و لذّت آن را رها میکنند،
مدّتها هم نماز شبشان ادامه دارد.
دوری از گناه
در شرح احوال مرحوم حاج شیخ عباس قمی آورده اند: هرگز کسی در حضور او جرأت غیبت کردن نداشت، هر کس و از هر طبقه ای که بود. خود نیز چنان از گناهان و غیبت و دروغ احتراز داشت که فوق تصور است
در ایام بیماری اش یکی از علمای تهران برای عیادت به حضورش رسید. حاج شیخ عباس آن روز بسیار ناراحت و متفکر بود
آن عالم بزرگ پرسید: چرا ناراحتید؟ پاسخ می دهد: در سفری که به حج رفتم، در مکه ی معظمه خواستم به روش محدّثین که از یکدیگر اجازه می گیرند، از یکی از محدثان عامه اجازه ی حدیث بگیرم
وقتی این منظور را با وی در میان نهادم، عالم سُنّی مطلبی گفت و من از روی مصالحی به دروغ، آن را انکار کردم
اکنون در این فکرم که فردای قیامت چگونه این دروغ را در محضر عدل الهی توجیه کنم
«اخوت و وحدت»
*وحدت بین مسلمانان بر اساس وحدت عقیدتی و فکری و فرهنگی است و همین وحدت عقیدتی و فکری بود که توانست در برابر عقاید وثنی و خرافی رایج در عصر رسول اکرم، مقاومت کند و بر آنها فایق آید و انسانی نیرومند بسازد.
*وجود نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، بزرگ ترین مایه وحدت در همه ادوار اسلامی بوده است.
*پیامبر عظیم الشان، مرکز و محور عواطف و عقاید همه مسلمانان است. و همین محوریت، یکی از موجبات انس دل های مسلمین و نزدیکی فرق اسلامی با یکدیگر به حساب می آید.
*بسیار به جاست که مسلمانان، نغمه های تازه ای آغاز کنند و به سمت همگرایی و اتحاد گام بردارند.
*رمز موفقیت و سعادت جامعه اسلامی وحدت و دوری از تفرقه است
رمز اثرگذاری پیغمبراکرم (ص) اخلاق نیکوی ایشان بود..
حجت الاسلام عمادی:
رمز اثرگذاری پیغمبراکرم (ص) اخلاق نیکوی ایشان بود..
در قرآن داریم “قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ ” به مردم بگو که من انسانی هستم همانند شما به من وحی می شود. البته وحی شدن کم چیزی نیست ولی جدای از مسئلۀ وحی پیغمبر اکرم صلوات الله علیه هم مانند من و شما است.
همین که پیامبر اکرم صلوات الله علیه مثل همۀ ما انسان هاست خودش یک ارزش است، و بالاترین ارزش است. اگر قرار باشد که اولیای الهی یک چیز خارق العاده ای باشند از نظر جسمی و از نظر حیات بشری ارزشی ندارد. رمز اثرگذاری پیغمبر اکرم صلوات الله علیه چیست؟ یک بخشی از آن را امیرالمؤمنین علیه السلام در این حدیث ذکر می کند، امام می فرمایند: که پیغمبر اکرم صلوات الله علیه بر خاک می نشستند، چهره برخاک می گذاشت، متواضع بود، پای خود را حتی نزد کودکان هم دراز نمی کرد، همواره گرسنه بود، کارهای سخت را می پذیرفت و انجام می داد، ظاهرش مانند ضعیفان بود، همچون بردگان می نشست و بر کفش خود پینه می زد، بر مرکب برهنه سوار می شد، دوست نداشت که همانند شاهان باشد، سکوت های طولانی داشت، خداوند در قرآن خطاب به پیامبر اکرم صلوات الله علیه می فرماید: ” وَ اِنَّكَ لَعَلي خُلُقٍ عَظيمٍ ” تو اي پيامبر برقله اخلاق و كرامت قرار داري. این لفظ فقط مختص پیامبراکرم صلوات الله علیه در قرآن است و برای هیچ کس دیگری ذکر نشده است.