روزه، انسان را به صبر و تحمّل عادت مى دهد و به روح او نیرومندى و توازن و سنگینى خاصّى مى بخشد كه در برابر حوادث و ناملایمات عقب نشینى ننماید و به سوى اهداف انسانى پیش برود.

انسان در زندگى و در راه ترقّى و تكامل، باید با دشوارى ها و سختى ها دست و پنجه نرم كند و از گردنه هاى خطرناكى عبور نماید و رنج ها و زحماتى را در این راه متحمّل شود، تا به سر منزل مقصود برسد؛ و تا بر این دشوارى ها پیروز نشده و این گردنه ها را پشت سر نگذارد، به مقام كمال انسانیّت واصل نخواهد گشت. سختیها, صدمات و خطرات، بشر را آزموده و پخته و خالص مى سازد; به شرط آن كه بتواند با صبر و شكیبایى با آن ها روبرو شود، ثبات ورزد و از میدان به در نرود. براى این كه جان انسان به صبر و شكیبایى معتاد و نیرومند شود، اسلام برنامه هایى عالى و مؤثّر پیشنهاد كرده كه از آن جمله «روزه» است.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2