الهي
دردهايي هست كه نمي توان گفت و گفتني هايي هست كه هيچ قلبي محرم آن نيست
الهي
اشك هايي هست كه با هيچ دوستي نمي توان ريخت و زخم هايي هست كه هيچ مرحمي آنرا التيام نمي بخشد
و تنهايي هايي هست كه هيچ جمعي آنرا پر نمي كند
الهي
پرسش هايي هست كه جز تو كسي قادر به پاسخ دادنش نيست درهايي هست كه جز تو كسي آنرا نمي گشايد
قصد هايي هست كه جز به توفيق تو ميسر نمي شود
الهي
تلاش هايي هست كه جز به مدد تو ثمر نمي بخشد تغييراتي هست كه جز به تقدير تو ممكن نيست
و دعاهايي هست كه جز به آمين تو اجابت نمي شود
الهي
قدم هاي گمشده اي دارم كه تنها هدايتگرش تويي و به آزمون هايي دچارم كه اگر دستم نگيري و مرا به آنها محك بزني، شرمنده خواهم شد.
الهي
با اين همه باكي نيست زيرا من همچو تويي دارم تويي كه همانندي نداري رحمتت را هيچ مرزي نيست
اي تو خالق دعا و مالك” آمين"…

امام باقر (عليه السلام )فرموده اند:
در ماه رمضان ابتدا نمازبخوان ، سپس افطار کن ،
مگر اینکه همراه عده ای بودی که منتظر افطار بودند.
اگر قرار بود تو نیز با آنان افطار کنی ،
با ایشان مخالفت نکن و ابتدا افطار کن و در غیر این صورت ابتدا نماز بخوان .
راوی پرسید: چرا این کار را کنم و ابتدا نمازبخوانم؟
فرمود: چون دو وظیفه برای تو پیش آمده است:
افطار و نماز .
پس با چیزی شروع کن که بر دیگری برتری دارد و آن نماز است .
سپس فرمود : و تو روزه داری؛
پس اگر نمازت را با حالت روزه به جا آوری و روز را پایان دهی، برای من دوست داشتنی تر است .
وسائل الشیعه ج 10 ص150 ح2

مرحوم مجلسی در جلد 97 بحارالانوار در صفحه 345 می فرمایند:
وارد شوندگان در ماه رمضان به چند دسته تقسیم میشوند
1- دسته ای با ورود به ماه مبارک ترک نوشیدنی و خوردنی را می کنند و صرفا از ورود به ماه رمضان به همین اندازه قناعت میکنند؛ روزه این دسته روزه اهل احمال است و وظایف خود را محمل گذاشتن
2-مستحبات و نوافل را زیاد به جا می آورند اما طبق عادت نه به شکل عبادت
مثلا زبان و گوش خود را از گناه غیبت حفظ میکنند اما اهتمام به طهارت سایر اعضا ندارند اینها در مسیر حق تردد دارند گاه در زمره گروهی هستندکه ادب ضیافت را به جا میآوردند و گاه ادب ورود و قرار گرفتن در این ماه عزیز را فراموش می کنند
3 -افزونی مستحبات و عبادات در زندگی یومیه آنها هیچ نقشی ندارد فرمودند از نگاه ما این گروه سقیم النیات هستند و هنوز درک حقیقت صوم را نکردند.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

تکان ميخورى بگو يا صاحب الزمان،
مى نشينى بگو يا صاحب الزمان،
برميخيزى بگو يا صاحب الزمان،
صبح که از خواب بيدار ميشوى مؤدب بايست صبحت را با سلام به امام زمانت شروع کن بگو آقا جان دستم به دامانت خودت ياري ام کن.
شب که ميخواهى بخوابى اول دست به سينه بگذار و بگو"السلام عليک يا صاحب الزمان"بعد بخواب.
شب و روزت را به ياد محبوب سر کن که اگر اينطور شد,
شيطان ديگر در زندگي تو جايگاهى ندارد، ديگر نميتوانى گناه کنى،ديگر تمام وقت بيمه امام زمانى
و خود اميرالمؤمنين(ع) فرموده است
در حيرت دوران غيبت فقط کسانى بر دين خود ثابت قدم مي مانند که با روح يقين مباشر و با مولا و صاحب خود مأنوس باشند”

خـــــــــدا گــویــد:
تـو ای انــســـان!
تـو ای زیباتر از خورشيد زیبایم
تــــو ای والاترین مــهمان دنیایم
بـــــــــدان آغـــوش مـن بـاز اسـت
شـــــروع کــن …
یـک قـدم بـا تــو
تمام گام هاى مانده­اش با من …

گاهی سکوت شرافتی دارد که گفتن ندارد ….
همیشه در فشار زندگی اندوهگین مشو…شاید خداست که در آغوشش می فشاردت …
برای تمام رنجهایی که میبری صبر کن ،صبر اوج احترام به حکمت خداست.
از کسی که بهت دروغ گفته نپرس چرا….؟
چون با یه دروغ دیگه قانعت میکنه….
اگه یقین داری روزی پروانه میشوی …
بگذار روزگار هرچه میخواهد پیله کند

 هر جوانی در آغاز جوانی زن بگیرد ،
شیطان وی بانگ برآورد ،
وای بر او ،
 دین خود را از دستبرد من محفوظ داشت.
(به شرط رعایت آداب همسرداری) (نهج الفصاحه ، ح 1034)

از پاهايي که نميتوانند تو را به اداي نماز ببرند،

انتظار نداشته باش که تو را به بهشت ببرند…..

شیخ در گرفتن اجرت برای کار خیاطی ،بسیار با انصاف بود.به اندازه ای که سوزن می زد و به اندازه کاری که می کرد مزد می گرفت.به هیچ وجه حاضر نبود بیش از کار خود از مشتری چیزی دریافت کند.از این رو اگر کسی می گفت: جناب شیخ اجازه دهید اجرت بیشتری دهم ،قبول نمی کرد.
در حدیث است که امام علی (ع) فرمود: «الانصاف افضل الفضائل:انصاف برترین فضیلتها است »
یکی از روحانیون نقل می کند که:عبا و قبا و لباده ای را بردم و به جناب شیخ دادم بدوزد،گفتم چقدر بدهم؟ گفت: دو روز کار می برد چهل تومان. روزی که رفتم لباسها را بگیرم گفت: اجرتش بیست تومان می شود.گفتم فرموده بودید چهل تومان؟ گفت: فکر می کردم دو روز کار می برد ولی یک روز کار برد.دیگری می گفت: شلواری بردم بدوزد .گفتم چقدر باید بدهم؟گفت ده تومان. همان وقت اجرت را دادم.موقعی که برای تحویل گرفتن لباس رفتم ،دیدم که دو تومان روی آن گذاشت و گفت:اجرتش شد هشت تومان.فرزند شیخ می گوید: روزی عبایی را که با مشتری طی کرده بود سی و پنج ریال بدوزد ،مشتری آمد و عبای خود را برد،مقداری که دور شد دیدم پدرم به دنبال او دوید و پنج ریال به او پس داد و گفت: من خیال کردم این عبا فرصت بیشتری را ازمن می گیرد ولی این طور نبود.
مرحوم شیخ رجب علي خیاط - کتاب کیمیای محبت
انتشارات دارالحدیث

جناب شیخ در كار خود بسیار جدی بود و تا آخرین روزھای زندگی تلاش كرد تا از دست رنج خود زندگیش را اداره كند. با این كه ارادتمندان وی با دل و جان حاضر بودند زندگی ساده او را اداره كنند، ولی او حاضر به چنین كاری نشد.
در حدیثی از رسول اكرم (ص) آمده است:
من أکل من کد یده، کان یوم القیامه فی عداد الأنبیاء و یأخذ ثواب الأنبیاء؛
. ھر كه از دسترنج خود گذران زندگی كند، روز قیامت در شمار پیامبران باشد و پاداش پیامبران بگیرد.
و در حدیث دیگري فرمود «العباده عشره أجزاء تسعه أجزاء فی طلب الحلال»؛ عبادت ده بخش دارد، که نه بخش آن در طلب(روزي) حلال است.

مرحوم شیخ رجب علي خیاط - کتاب کیمیای محبت
انتشارات دارالحدیث

اقیانوس با همه بزرگی و توفندگی هایش ،

فرزندِ پدری کوچک ،

بنام قطره است .

.لقمان حکیم گفت:

من سیصد سال با داروهای مختلف، مردم را مداوا کردم؛
و در این مدت طولانی به این نتیجه رسیدم؛
که هیچ دارویی بهتر از “محبت” نیست !
کسی از او پرسید: و اگر این دارو هم اثر نکرد چی؟
لقمان حکیم لبخندی زد و گفت؛
“مقدار دارو را افزایش بده !! “
ِ
جواب سلام را باسلام بده،
- جواب تشکر را با تواضع ،
-جواب کینه را با گذشت ،
-جواب بی مهری را با محبت
-جواب دروغ را با راستی ،
-جواب دشمنی را با دوستی،
-جواب خشم را به صبوری ،
جواب سرد را به گرمی ،
-جواب نامردی را با مردانگی ،
-جواب پشت کار را با تشویق ،
-جواب بی ادب را با سکوت ،
-جواب نگاه مهربان را با لبخند ،
-جواب لبخند را با خنده ،
-جواب دل مرده را با امید ،
-جواب منتظر را با نوید،
جواب گناه را با بخشش ،
هیچ وقت هیچ چیز و هیچ کس را بی جواب نگذار ، مطمئن باش هر جوابی بدهی، یک روزی ، یک جوری ، یک جایی به تو باز گردد..

حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند:

به تحقیق که ماه رمضان فراروی شماست، و آن ماهی مبارک است که خداوند روزه ی آن را بر شما واجب نموده است. در این ماه درهای بهشت گشوده می شود و شیطان را به غل [و زنجیر] می کشند و در آن شب قدر است که برتر از هزار ماه است٬ و محروم آنکه [از فیوضات آن شب] محروم ماند.

تهذیب الاحکام ۴/١۵٢

اراده خداوند از روزه، تنها پرهیز از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه اراده او از واجب نمودن روزه آن است که شخص روزه‌دار، از همه محرمات و امیالی که مانع انجام وظیفه در دل شرایط است، چشم‌پوشی نماید. چنان‌چه امیرالمؤمنین(ع) فرمودند:
لَیْسَ الصَّومُ الْاِمْساکَ عَنِ الْمَأکَلِ و الْمَشْرَبِ الصُّومِ الْاِمساکُ عَنْ کُلِّ ما یَکْرَهُهُ اللهُ سُبحانَه (شرح‏ نهج‏ البلاغه، ج20، ص299)
«روزه، خودداری از خوردن و آشامیدن نیست، بلکه امساک از تمامی اموری است که نزد خداوند ناپسند است». و در جایی دیگر فرمودند:
صَوْمُ النَّفسِ عَنْ لَذّاتِ الدُّنیا أَنْفَعُ الصّیامِ (غررالحکم، ص 176)
«باز داشتن نفس از لذتها (و دلخواه‌های) دنیوی، سودمندترین روزه‌هاست».
در علت وجوب روزه روایت شده است: هنگامی که آدم(ع)، با ترک ولایت، استعمال حسد نموده و از شجره منهیه، تناول کرد
بَقِیَ فِی بَطْنِهِ ثَلَاثِینَ یَوْماً فَفَرَضَ‏ الله عَلَى ذُرِّیَّتِهِ ثَلَاثِینَ یَوْماً الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ (الفقیه، ج 2،ص74)
«آثار آن سی روز در شکمش باقی ماند. از این جهت خداوند سی روز گرسنگی و تشنگی را بر فرزندان آدم واجب گرداند». لذا آدم به گرفتن روزه مکلف گردید تا اراده خداوند از روزه که چشم‌پوشی از امیال نفسانی و نسبت دادن گناه به این امیال است، آشکار شود.

خداوند در آیه 183 سوره بقره می‌فرمایند: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، روزه داشتن بر شما مقرر شد، هم‌چنان که بر کسانی که پیش از شما بوده‌اند مقرر شده بود، تا پرهیزگار شوید». جمعى در تفسیر این جمله (لَعَلَّکُم تَتَّقُّون) از آیه شریفه، گفته ‏اند که: به کمک برنامه انسان‌ساز روزه، از گناهان دورى جویید؛ و دسته‏اى دیگر گفته ‏اند: منظور این است که با روزه ‏گرفتن، در صف پرواپیشگان قرار گیرید؛ چرا که روزه، مؤثّرترین برنامه‏اى است که انسان را از گناه و زشتى بازمى‏ دارد، همانگونه که از پیامبر (ص) نقل کرده ‏اند که: امّت من با روزه گرفتن، بر هوا و هوس خویش چیره مى ‏شوند و به سراغ کارهاى ناروا نمى‏ روند.
انسان افزون بر جنبه مادى و جسمى، داراى بُعد معنوى و روحى هم هست و هر کدام در رسیدن به کمال مطلوب خود، برنامه هاى ویژه را نیاز دارند، یکى از برنامه‌ها براى تقویت و رشد بُعد معنوى، تقوا و پرهیزگارى است، یعنی انسان باید هواى نفس خود را مهار کند و موانع رشد را یکى پس از دیگرى بردارد و خود را سرگرم لذت‌ها و شهوات جسمى نکند و همان‌گونه که از آیه فوق استنباط می‌شود، یکی از راه‌های رسیدن به تقوا و پرهیزگاری در جهت نیل به تقرّب الهی همان روزه‌داری است.