اشک‌های امروز جانبازان شیمیایی حاصل گاز خردل صدامیان دیروز است آنان گمنام تر از روزهای خون و آتش در پیچ و تاب درد‌هایشان بی رمق‌تر از همیشه صبوری می‌کنند. برای صحبت و گفت‌وگو باید هر چند دقیقه نفسی تازه کند، لبهایش خشک می‌شود، سرفه مکرر و خس خس سینه پی در پی کلامش را قطع می‌کند.
ماسک روی صورت، سرفه و خس خس سینه مشخصه جانبازان شیمیایی است که با کمترین توجه می‌توان به عارضه گازهای شیمیایی که سالیان سال در سینه و دیگر اندام این جانبازان خانه کرده پی برد.
هر کدامشان بر اثر عارضه گازهای شیمیایی دچار علائم و عوارض شدیدی همچون تنگی نفس، خس خس سینه، اشک ریزش از چشمان، سردرد، استخوان درد و دردهای بی شمار دیگرند. در سکوت بی صدای جانبازان شیمیایی این دردها غوغایی از سخن دارند.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

در و ديوار خانه مي‌ديدند آتشي را كه شعله ور مي‌شد
آتشي را كه آه در پي آه زاده سينه پدر مي‌شد
زير كپسولهاي اكسيژن سرفه مي‌كرد زندگي در تو
روزها همچنان ورق مي‌خورد باز زخم تو تازه‌تر مي‌شد
روي يك تخت چوبي بدحال، چشمهايي كه گودتر مي‌رفت
اشكهايي كه حلقه مي‌بستند، قرصهايي كه بي‌اثر مي‌شد
و تو با افتخار مي‌گفتي: «عشق تنها اميد انسان است …»
همه روزها و شبهايت در همين واژه مختصر مي‌شد
صبح يك روز سرد پاييزي آخرين سرفه در فضا پيچيد
آخرين برگ از درخت افتاد … پدر آماده سفر مي‌شد

 آیا برای کسانی که سالها در سکوت صبر پیشه کردند، فردا دیر نیست؟ تا چه زمان به عنوان وارثان جانبازان شیمیایی سیلی صبر به گونه هایمان بنوازیم و پدر تا چه وقت باید از شرم گل گون باشد ؟ مادر گریان! برادرانم نگران و من محکوم به فروخوردن بغض ترکیده در گلو.
از میان اخبار و گزارش های متعدد مربوط به وضعیت اسفبار جانبازان دوران دفاع مقدس این بار نامه فرزند یکی از جانبازان شیمیایی به دستمان رسید . این نامه را روابط عمومی و بین الملل شهرداری مشهد برایمان ارسال کرده است . رنج نوشته‌هایی که دل هر انسان بیداری را به درد می‌آورد . امید که مسئولین این حرف‌ها را سیاه‌نمایی نپندارند و بپذیرند که در همین نزدیکی‌ها ، سختی‌ها و تلخی‌هایی وجود دارد . هیچ یک از کنگره‌ها و مراسم گوناگون تجلیل ، تعریف و تمجید‌های ظاهری از ایثارگران ، آب سردی بر آتش درون و سینه سوخته این فرزند دفاع مقدس نبوده است . پس باید همت کرد و چاره‌ای اندیشید.
«زهرا پردال» دختر جانباز شیمیایی « محمد پردال» شاغل در شهرداری منطقه 3مشهد از روزگار عزیمت پدر به جبهه‌ها و لحظات تلخ فراق ، مجروحیت و بازگشت او ، و سختی‌های بعد از جنگ می‌گوید :

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

روایت شده است که امام حسن (ع) در مجلس رسول خدا (ص) حاضر می گشت در حالی که هفت سال بیشتر از سنّ شریف او نگذشته بود ، وحی الهی را از لب های مبارک پیغمبر اکرم (ص) می شنید و آن را حفظ می کرد ، و وقتی به خانه بر می گشت آنچه را حفظ کرده بود برای مادرش صدّیقه ی کبری (س) بازگو می کرد . و هرگاه علی (ع) نزد حضرت زهرا (س) می آمد کلمات تازه ای از قرآن و وحی را از او می شنید ، از آن حضرت سؤال می فرمود که :
اینها را از کجا نقل میکنی ?!
عرض می کرد : از فرزندت حسن (ع)
روزی علی (ع) در خانه پنهان گشت تا این که امام حسن (ع) وارد خانه شد ، و میخواست کلمات نورانی وحی الهی را که شنیده بود بازگو کند ولی نتوانست مثل گذشته صحبت کند ، بلکه به لرزه افتاد و کلماتش درهم شد .
مادرش حضرت زهرا (س) تعجّب کرد ، امام حسن (ع) عرض کرد :
ای مادر ; تعجّب نکن ، گویا امروز شخص بزرگی به گفتار من گوش می دهد و شنیدن او مرا از تکلّم باز داشته است .
آنگاه علی (ع) از محلّ خود خارج شد و فرزند دلبندش را بوسید .
و در روایت دیگری نقل شده است که فرمود :
ای مادر ; بیانم نارسا و زبانم ناتوان گردیده است گویا آقای بزرگواری مراقب من است .
(مناقب ابن شهراشوب : 8/4 بحارالأنوار : 338/43 ذیل ح 11 معالی السبطین :9)

 از پلکان حرام که نمی‌شود به بام سعادت حلال رسید…
طلبه جوان هر روز می‌رفت دبیرستانها درس انگلیسی می‌داد. پولش هم می‌شد مایه امرار معاش. می‌گفت اینطوری استقلالم بیشتره، نواقص حوزه رو بهتر می‌فهمم و با شجاعت بیشتری می‌تونم نقد کنم. بهشتی تا آخر هم با حقوق بازنشستگی آموزش و پرورش زندگی می‌کرد.
***
از بهشتی پرسید؛ روحانی هم می‌تونه تو شورای شهر بره؟ گفت: روحانی همه جا می‌تونه بره به شرط اینکه علم اون رو داشته باشد نه اینکه تکیه‌اش به علوم حوزوی باشه.
گفت: صرف روحانی بودن به فرد صلاحیت ورود به هر کاری رو نمی‌ده.

ادامه مطلب درصفحه بعد

صفحات: 1· 2

 امام صادق(ع) در این باره فرموده است: روزى پیامبر اسلام(ص) نشسته بودند، ناگاه جبریل در حالى‌که رنگ پریده، اندوهگین و افسرده بود آمد. پیامبر(ص) فرمودند: چرا تو را چنین اندوهگین و افسرده مى‌‏بینم؟ گفت: اى محمد! چرا چنین نباشم که امروز کوره‌‏هاى جهنم افروخته شد؟ رسول خدا(ص) پرسیدند: کوره‌‏هاى دوزخ چیست؟ گفت: خداوند متعال فرمانى صادر فرمود که هزار سال دوزخ را برافروختند تا سرخ شد، و سپس فرمان داد هزار سال دیگر هم برافروختند تا از سرخى به سپیدى گرایید. باز فرمان داد هزار سال دیگر برافروختند، آن‌چنان که سیاهى وحشت‌‏زا گردید و اگر یک حلقه از زنجیرى که درازى آن هفتاد ذرع است، بر دنیا نهاده شود، از گرماى آن همه جهان ذوب خواهد شد، و اگر قطره‌اى از گنداب‌هاى دوزخ بر آب‌هاى زمین فرو افتد، همه اهل دنیا از بوى گندش نابود خواهند شد. امام صادق(ع) می‌فرماید، پیامبر(ص) و جبریل(ع) گریستند. خداوند فرشته‌اى پیش آن دو فرستاد و فرمود: خدایتان بر شما سلام مى‌‏رساند و مى‌‏فرماید شما را از این‌که گناهى انجام دهید که در دوزخ عذابتان کنم، در پرده عصمت و امان قرار دادم.[1]
آنچه از این روایت و روایات مشابه استفاده می‌شود، این است که عذاب‌های جهنم با عذاب‌های این دنیا قابل مقایسه نیست، چنان‌که نعمت‌های بهشتی نیز با نعمت‌های این جهان قابل مقایسه نیست.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

 ﺣﻀﺮﺕ ﺯﯾﻨﺐ ﺳﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﯿﺮﺍﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ﺭﻭﺍﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺍﺣﺘﻀﺎﺭ ﺍﺯ ﻭﻗﺎﺋﻊ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ :
‏« … ﺇﻥّ ﺇﺑﻠﯿﺲ ﻓﯽ ﺫﻟﮏ ﺍﻟﯿﻮﻡ ﯾﻄﯿﺮ ﻓﺮﺣﺎً ﻓﯿﺤﻮﻝ ﺍﻷﺭﺽ ﮐﻠّﻬﺎ ﻓﯽ ﺷﯿﺎﻃﯿﻨﻪ
ﻭ ﻋﻔﺎﺭﯾﺘﻪ ﻓﯿﻘﻮﻝ : ﯾﺎﻣﻌﺸﺮ ﺍﻟﺸﯿﺎﻃﯿﻦ ! ﻗﺪ ﺃﺩﺭﮐﻨﺎ ﻣﻦ ﺫﺭﯾﺔ ﺁﺩﻡ ﺍﻟﻄﻠﺒﻪ ﻭ ﺑﻠﻐﻨﺎ
ﻓﯽ ﻫﻼﮐﻬﻢ ﺍﻟﻐﺎﯾﺔ ﻭ ﺃﻭﺭﺛﻨﺎ ﻫﻢ ﺍﻟﺴﻮﺀ ﺇﻻّ ﻣﻦ ﺍﻋﺘﺼﻢ ﺑﻬﺬﻩ ﺍﻟﻌﺼﺎﺑﻪ ﻓﺎﺟﻌﻠﻮﺍ
ﺷﻐﻠﮑﻢ ﺑﺘﺸﮑﯿﮏ ﺍﻟﻨّﺎﺱ ﻓﯿﻬﻢ …
‏« ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺍﺑﻠﯿﺲ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯ ‏( ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ‏) ﺣﻮﻝ ﺯﻣﯿﻦ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﺩﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﻭ ﺍﺟﻨﻪ ﺧﺒﯿﺚ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ
ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ : ﺍﯼ ﮔﺮﻭﻩ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ! ﻫﻤﺎﻧﺎﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﻭ ﻃﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺫﺭﯾﻪ ﺁﺩﻡ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﻫﻞ ﺟﻬﻨﻢ ﮐﺮﺩﯾﻢ، ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﮔﺮﯾﻪ، ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ ‏( ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺍﻟﻪ ﻭﺳﻠﻢ ‏) ﭘﺎﯾﺪﺍﺭ ﺑﺎﺷﺪ .
ﭘﺲ ﺗﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ «ﺷﮏ» ﺍﻧﺪﺍﺯﯾﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﯾﺪ، ﺗﺎ ﺯﺣﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﺪﺭ ﻧﺮﻭﺩ .‏»
ﺑﺤﺎﺭ اﻷﻧﻮﺍﺭ : 28/58ـ 59؛ ﺗﺬﮐﺮﺓ ﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ : 2/347

ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﺍﻭ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﻋﻠﻲ ﺟﺎﻥ! ﺑﻴﺎ ﻛﻨﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ، ﻭ ﺑﻪ ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﺱ) ﻫﻢ ﻓﺮﻣﻮﺩ: ﺧﺪﻳﺠۀ ﻣﻦ! ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻴﺎ. ﺑﻌﺪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ‌ﻫﺎ ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ، ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺑﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺍﺟﺐ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻦ، ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺍﺳﺖ، ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺍﻟﺂﻥ ﺍﻭ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﺶ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻟﺎﻳﺖ ﺍﻭ ﻧﺮﺳﻴﺪﻩ، ﻭﻟﻲ ﻣﻦ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻫﻢ ﭘﻴﺶ ﺧﺪﺍ ﭘﺮﻭﻧﺪﻩ ﺍﺕ ﭘﺮ ﻭ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺸﻮﺩ. ﻋﻠﻲ ﺟﺎﻥ! ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ، ﻭ ﺍﻣﻴﺮﻣﺆﻣﻨﺎﻥ (ﻉ) ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﮔﺬﺍﺷﺖ. ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ (ﺹ) ﻫﻢ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭﻱ ﺩﺳﺖ ﻋﻠﻲ (ﻉ)، ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﺱ) ﻓﺮﻣﻮﺩ، ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺭﻭﻱ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ، ﻭ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻡ ﻭﺍﺟﺐ ﺍﻟﺎﻃﺎﻋﺔ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﻦ ؛ ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﻗﻴﺎﻣﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﻧﺪﺓ ﻣﺮﺩﻡ، ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻫﻞ ﻧﺠﺎﺕ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ. ﺧﺪﻳﺠﻪ (ﺱ) ﮔﻔﺖ: ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠﻪ! ﺑﻪ ﺟﺎﻥ، ﻭﻟﺎﻳﺖ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺧﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﺑﻴﻌﺖ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮﻡ ﺟﺎﻧﻢ ﺭﺍ ﻓﺪﺍﻱ ﻋﻠﻲ (ﻉ) ﻛﻨﻢ (ﺑﺤﺎﺭﺍﻟﺎﻧﻮﺍﺭ، ﺝ18، 233).
این بیعت یک بیعت صحیح است.

 گفتاری از استاد پناهیان: روابط نامحرم در دنیای مجازی
یکی از آسیب های مهم شبکه های اجتماعی راحت شدن روابط نامحرمان با هم هست.ظاهرا شبکه های اجتماعی صرفا ارتباط نوشتاری هست اما خیلی وقتا این ارتباط ها با رهاشدن هوای نفس میتونه باعث نابودی خانواده ها بشه.
متاسفانه زنان و مخصوصا زنان شوهردار، اولین قربانی این روابط هستن که با توجه به روحیات و عواطف لطیفی که دارن از جهت روحی نابود میشن.
این ارتباط ها در بچه مذهبی ها هم زیاد پیش میاد. که گاهی مثلا در کمک به همدیگه یا مشاوره یا آموزش و…به آرومی اتفاق می افته.
افتادن در مسایل شهوانی باعث میشه اراده ی انسان ضعیف بشه. علت اینکه بعضیا میخوان روابط بین دختر و پسر ها در ایران آزاد بشه همینه.

ادامه مطلب در صفحه بعد

صفحات: 1· 2

آیت الله جوادی آملی می فرمایند: .
” حرمت زن
نه اختصاص به خود زن دارد
نه مال شوهر
و نه ویژه برادران
و فرزندانش می باشد.
همه ی اینها اگر رضایت بدهند.
قرآن راضی نخواهد بود.
چون حرمت زن و حیثیت زن به عنوان حق الله مطرح است ..
حجاب زن حقی است الهی ٬
عصمت زن “حق الله” است ٬
زن به عنوان امین حق الله از نظر قران مطرح است. ..
زن باید این مسئله را درک کند که حجاب او تنها مربوط به خود او نیست تا بگوید من از حق خودم صرف نظر کردم..
حجاب زن مربوط به مرد نیست تا مرد بگوید من راضیم ..
حجاب زن مال خانواده نیست تا اعضای خانواده رضایت دهند..
حجاب زن حقی الهی است.

ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺍﺯ ﻋﺎﻟمی ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺯﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﻧﺎﻣﺤﺮﻡ ﺣﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ؟ ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻔﺖ: ﺁﯾﺎ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﯽ ﺑﺎ ﻣﻠﮑﻪ ﺍﻟﯿﺰﺍﺑﯿﺖ ﺩﺳﺖﺑﺪﻫﯽ؟ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮔﻔﺖ : ﺍﻟﺒﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻪ، ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﺤﺪﻭﺩاند ﮐﻪ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﻠﮑﻪ ﺩﺳﺖ ﺩﻫﻨﺪ. ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻔﺖ: ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﻠﮑﻪ ﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻠﮑﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻣﺮﺩﺍﻥ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﻧﻤﯿﺪﻫﻨﺪ. ﻣﺮﺩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﮐﺮﺩ : ﭼﺮﺍ ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﺷﻤﺎ ﻣﻮ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﻮﺷﺎﻧﻨﺪ، ﯾﺎ ﺣﺠﺎﺏ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ ﻣﯿﮑﻨﻨﺪ؟ ﻫﻤﺎﻥ ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺒﺴﻤﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻋﺪﺩ ﺷﮑﻼﺕ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ، ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﻣﯽ ﺭﺍ ﻫﻤﺎﻥ ﻃﻮﺭ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺎﻗﯽﮔﺬﺍﺷﺖ. ﺑﻌﺪﺍ ﻫﺮﺩﻭﯼ ﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺧﺎﮎ ﺁﻟﻮﺩ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﮔﻔﺖ: ﺍﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﮐﺪﺍﻡ ﯾﮏ ﺭﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﻣﺮﺩ ﺍﻧﮕﻠﯿﺲ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮑﻼﺕ ﺭﺍ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﺩﺍﺭﺩ. ﻋﺎﻟﻢ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻫﺎﯼ ﻣﺎ ﺣﺠﺎﺏ ﺭﺍ ﺭﻋﺎﯾﺖ مي كنند.
اون عالم امام موسي صدر بود.

امیرمؤمنان(ع) می‌فرماید: خدا را نسبت به همسایگان در نظر داشته باشید، زیرا رسول خدا (ص) درباره آنان سفارش فرمود و پیوسته درباره همسایه‌ها توصیه می‌کرد، تا آنجا که ما گمان بردیم او می‌خواهد آنان را وارث و سهیم قرار دهد.
رسول خدا (ص) فرمود:‌ ای علی! همسایه را گرامی بدار، گرچه کافر باشد.

امام سجاد (ع) می‌فرماید: از جمله حقوق همسایه این است که در پی عیوب و زشتی‌های او نباشی و اگر از زشتی و بدی او آگاه شدی آن را بپوشانی.

ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ می‌فرﻣﺎﯾﻨﺪ:
ﯾﮏ ﻣﺆﻣﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ:
ﺧﺎﻧﻪ ﻭﺳﯿﻊ
ﺳﻮﺍﺭﯼ ﺧﻮﺏ
ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ
ﭼﺮﺍﻍ ﭘﺮ ﻧﻮﺭ
ﺷﺨﺼﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﺎ ﮐﻪ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﯿﻢ؟
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ:
این حدیث ﺑﺎﻃﻦ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ:
ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺧﺎنه ﻭﺳﯿﻊ ؛ ﺻﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ ﺭﻭﺡ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﺳﺖ.
ﻣﺮﮐﺐ ﺧﻮﺏ، عقل ﺍﺳﺖ.
ﻟﺒﺎﺱ ﺯﯾﺒﺎ، ﺣﯿﺎ ﺍﺳﺖ.
ﻭ ﺳﺮﺍﺝ ﻣﻨﯿﺮ، ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﻤﺮﻩ‌ی ﺁﻥ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺍﺳﺖ.
کافی جلد6صفحه525

در ساخت خانه خدا پدر و پسر وقتي خانه خدا را بازسازي كردند، هر دو دست به دعا برداشته و گفتند:
ربنا تقبل منا انك انت السميع الدعا ربنا و اجعلنا مسلمين لك و من ذريتنا… (بقره، آيه 28)
پروردگارا از ما قبول فرما كه تو شنواي دانايي. پروردگارا ما را تسليم خود قرار ده و دودمان ما را مردماني مسلمان و تسليم خودت قرار فرما و شيوه عبادت كردن را به ما بياموز و رحمتت را به ما برگردان كه تو توبه‌ پذير مهرباني.
به راستي چه منظره زيبايي كه فرشتگان را به تماشا وا مي‌دارد.

در قرآن كريم مي‌خوانيم كه حضرت ابراهيم(ع) به اتفاق فرزندش اسماعيل و با همكاري يكديگر خانه خدا را بازسازي كردند.
چقدر اين همكاري زيباست؛ پدر و پسر در كنار هم در خدمت خانه خدا هم در ساخت مسجد و هم در نگهداشت و پاكيزگي آن.
و پيمان گرفتيم از ابراهيم و اسماعيل كه خانه من (مسجد) را پاكيزه كنند براي طواف‌كنندگان، اعتكاف‌كنندگان، ركوع‌كنندگان و سجده‌كنندگان. اين عمل، انتقال ارزش‌ها از نسلي به نسل ديگر است. (بقره – 125)